Ο όρος «Δημοκρατία» είναι λανθασμένος ή επί το ακριβέστερον ελλιπής, κι αυτό γιατί φτάνει να ταυτίζεται με την άναρχη κι άνευ όρων παραδοχή και επιβολή της πλειοψηφίας.
Η ετυμολογία μια λέξης καθορίζει το περιεχόμενο και τη σημασία που θα έχει ανά τους αιώνες-ορίζει το αδιαμφισβήτητο μέρος της. Στις Δημοκρατίες, αδιαμφισβήτητη είναι η εξουσία του Δήμου ∙ και σ’αυτό το σημείο μας συμφέρει να ταυτίσουμε τον Δήμο με τον λαό, για να μην μπλέξουμε με την γλωσσολογία. Αν Δημοκρατία σήμαινε μονάχα επιβολή της πλειοψηφούσας άποψης, τότε οι κοινωνίες του μουσουλμανικού κόσμου που αναγκάζουν της γυναίκες να κάνουν κλειτοριδεκτομή, επιτρέπουν γάμους μεταξύ πεντάχρονων και ενηλίκων ή καταδικάζουν τους ομοφυλόφιλους σε δημόσιο μαστίγωμα και σε καταναγκαστικά έργα είναι καθ’ όλα δημοκρατικές.
Μ’ άλλα λόγια η ετυμολογία της λέξης «Δημοκρατία» ή «Λαοκρατία» δεν εξασφαλίζει τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή την ελεύθερη διακίνηση ιδεών ή τον σεβασμό προς την μειοψηφία. Γι’ αυτό ο όρος είναι ελλιπής και το να λέμε πως ζούμε σε μια Δημοκρατική κοινωνία μπορεί να είναι μια φράση κενή.
Έννοιες σαν την Δημοκρατία εκσυγχρονίζονται. Έτσι φτάνουμε στον 21ο αιώνα να θεωρούμε πως εξ ορισμού μια κοινωνία που θέλει να λέγεται δημοκρατική πληροί ορισμένες προϋποθέσεις, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα του καθενός να αμφισβητήσει το υπάρχον καθεστώς, τους υπάρχοντες νόμους, χωρίς να κινδυνεύει να φυλακιστεί, ακόμα κι αν η πλειοψηφία θεωρεί πως πρέπει να φυλακιστεί.
Ο Χίτλερ ων εκλεγμένος δημοκρατικά αναδείχτηκε στον μεγαλύτερο δολοφόνο του 20ου αιώνα. Συγκεκριμένα στις εκλογές του Μάρτη του 1933 συγκέντρωσε το 43.9% των ψήφων*. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω το ποσοστό των Γερμανών που ήταν υπέρ του ολοκαυτώματος .Είμαι σίγουρη ,όμως, πως υπήρχε μια ικανή μειοψηφία-μπορεί να ήταν και η πλειοψηφία,ποιος ξέρει- Γερμανών, οι οποίοι ήταν ενάντια.
Ο George Bush ο νεότερος ων εκλεγμένος δημοκρατικά ,και μάλιστα στην πιο αναπτυγμενη χώρα του κόσμου, αποφάσισε να κυρήξει πόλεμο στο Ιρακ.
Πέρα ,λοιπόν, από την ,έχουσα την συμφωνία και εύνοια της πλειοψηφίας, άποψη , η οποία εν τέλει κυριαρχεί κι επιβάλλεται , υπάρχουν απόψεις που συμμερίζονται οι μειοψηφίες . Είναι εύλογο σε κάθε συζήτηση περί Δημοκρατίας να αναφερόμαστε στις ικανές μειοψηφίες-ικανές όχι να επιβάλλονται αλλά να παρεμβαίνουν ενεργά. Ας πάρουμε μια εγχώρια ικανή μειοψηφία. Οι 121 βουλευτές που ψήφισαν «όχι» στα μέτρα της κυβέρνησης. Σ΄αυτό το σημείο δεν με απασχολούν τα εκάστοτε μικροκομματικά ή έστω βαθειά πολιτικά κίνητρα. Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν 121 βουλευτές στους 300 οι οποίοι αντιπροσωπεύουν ένα κομμάτι του ελληνικού λαού που ψήφισαν «όχι». Ενδεικτικά 121 στους 300 είναι το 40,3%. Το ΠαΣοΚ κυβερνά με 43.92% Στην Ισπανία το αντίστοιχο πακέτο λιτότητας αποφασίστηκε με μια ψήφο διαφορά. Συγκεκριμένα υπέρ ψήφισαν 169 και 168 ψήφισαν κατά**.
Στις αντιπροσωπευτικές Δημοκρατίες η πλειοψηφία και η Δημοκρατία η ίδια αυτοκαθαιρούνται διαρκώς. Αν οι 172 εκπρόσωποι του ελληνικού λαού αποφασίσουν πως πρέπει να ρίξουμε το βιοτικό μας επίπεδο, τότε μάλλον ο ελληνικός λαός διάλεξε τους λάθος αντιπροσώπους (η μη αναγκαιότητα των μέτρων λιτότητας που μας επιβλήθηκαν δεν μπορεί να αναλυθεί στο πλαίσιο μιας παρέκβασης). Και πώς τα φέρνει η ζωή και διαλέγουμε-διαλέγετε- πάντα τους λάθους αντιπροσώπους...
Δεν επαφίενται όλα στην κρίση της πλειοψηφίας. Το αν θα έχω να πληρώσω την επόμενη δόση του δανείου ή το αν θα πρέπει το παιδί μου να κάνει ένα μάθημα λιγότερο προετοιμασία για τις Πανελλαδικές, λόγω έλλειψης χρημάτων, δεν υπόκειται σε καμία πλειοψηφία(υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα,αλλά θα λαικίσω επικίνδυνα) .
Θέλω να πω πως ακόμη κι αν οι αποφάσεις παίρνονται με φαινομενικά δημοκρατικές διαδικασίες και εξασφαλίζουν την συμφωνία της πλειοψηφίας, μπορεί να είναι κατά βάση και επί της ουσίας αντιδημοκρατικές- θυμηθείτε τους μουσουλμάνους.
Πώς όμως οι διαδικασίες που προάγουν την Δημοκρατία μπορεί να γίνουν εν τέλει αντιδημοκρατικές;
Ας πάμε σε μια λιγότερο –πολύ λιγότερο- ικανή μειοψηφία. Οι ιδιοκτήτες των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Όταν γίνεται απεργία στο λιμάνι ενάντια στην άρση του καμποτάζ, η οποία θα επιφέρει συνθήκες γαλέρας στα εργασιακά δικαιώματα των ναυτεργατών και φυσικά κέρδη στους πλοιοκτήτες, είναι ποτέ δυνατόν ο ΣΚΑΙ ή η Καθημερινή, που ανήκουν σε εφοπλιστή, να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των ναυτεργατών ή έστω να αμφισβητήσουν την αναγκαιότητα της άρσης του Καμποτάζ ή έστω να αναφερθούν στις επιπτώσεις την άρσης στα δικαιώματα των ναυτεργατών; Η ίδια ανίκανη μειοψηφία είναι σε θέση να παρακωλύει το νομοθετικό έργο των εκλεγμένων αντιπροσώπων του ελληνικού-και του κάθε- λαού. Όταν αυξάνουν την φορολογία στον μέσο Έλληνα, πέρα από τις διαδηλώσεις που μπορεί να κάνει, στην ουσία είναι ανίκανος να παρέμβει(όσο τουλάχιστον το κίνημα δεν ανεβαίνει). Όταν αυξάνεται η φορολογία στους μεγαλοεπιχειρηματίες μπορούν να απειλήσουν ότι θα πάρουν τα κεφάλαια και τα εργοστάσιά τους και θα φύγουν. Δηλαδή η οικονομική ανάπτυξη ολόκληρων χωρών κρατιέται όμηρος μιας χούφτας ανθρώπων. Και τι δεν παραβιάζεται, από τις θεμελιώδεις αρχές της Δημοκρατίας... Η άσκηση εξουσίας προς όφελος του λαού, η ισονομία, η επί της ουσίας άσκηση της εξουσίας από τον λαό.
Μ’ άλλα λόγια, όσοι κάθε τόσο φροντίζουν να θυμίζουν στην Αριστερά ότι είναι μειοψηφία (να σας θυμίσω πως όταν ο Παστέρ υποστήριζε πως τα μικρόβια προκαλούν αρρώστιες και όχι οι αρρώστιες μικρόβια ήταν μόνος του), στερώντας της το δικαίωμα στην διαφωνία, αντιπροσωπεύουν μια μειοψηφία πολύ μικρότερη από το 4.60 % του ΣΥΡΙΖΑ και το 7.54 % του ΚΚΕ. Επιτέλους, δεν είστε Ιερά Εξέταση κι οι Αριστεροί οι άπιστοι και το Σύνταγμα δεν είναι ο Πάπας!
Η Δημοκρατία των ΜΜΕ σταματά εκεί που αρχίζει η αμφισβήτηση του καπιταλισμού. Ακόμη κι αν η Αριστερά έχει δίκιο-που έχει- δεν υπάρχει περίπτωση κανένας Αλαφούζος και κανένας Λαμπράκης να επιτρέψουν να προβληθεί στο Βήμα ή στην Καθημερινή.
Πάντως αισιοδοξώ. Αν έχουν φτάσει να αφιερώνουν τα κύρια άρθρα και ένα ικανό ποσοστό των επιφυλλίδων τους στο ΚΚΕ ή στην ευρύτερη Αριστερά, αν έχουν φτάσει στο σημείο στην Πολωνία να ποινικοποιούν τα Κομμουνιστικά σύμβολα, αν έχουν φτάσει στο σημείο να παλεύουν να ποινικοποιήσουν και να ενοχοποιήσουν την απεργία στην συνείδηση των λαών σημαίνει πως φοβούνται.
Oυμπέρτο Εκο:
1. Δημοκρατία δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία έχει το δίκιο. Σημαίνει πως έχει το δικαίωμα να κυβερνάει.
2. Δημοκρατία δεν σημαίνει ότι η μειοψηφία έχει άδικο. Σημαίνει πως, ενώ σέβεται την κυβερνητική πλειοψηφία, υψώνει δυνατά τη φωνή της κάθε φορά που νομίζει ότι η πλειοψηφία έχει άδικο (ή ακόμη χειρότερα όταν αντιτίθεται στους νόμους, την ηθική και τις αρχές της δημοκρατίας), και οφείλει να το πράττει δυναμικά, γιατί αυτή είναι η εντολή των πολιτών. Όταν η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι έχει δίκιο και η μειοψηφία δεν αντιδράει, τότε η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο
*Πηγή:http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%A7%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81_%CE%91%CE%B4%CF%8C%CE%BB%CF%86%CE%BF%CF%82
**Πηγή: http://www.apogevmatini.gr/?p=79671
Δευτέρα 31 Μαΐου 2010
Παρασκευή 28 Μαΐου 2010
Οι κραυγές ζώων κάνουν το... θρίλερ
Τα σάουντρακ του κινηµατογράφου
Πέμπτη 27 Μαίου 2010| ΤΑ ΝΕΑ
Ο ΙΓΚΟΡ Στραβίνσκι δεν είχε σε καµιά εκτίµηση την κινηµατογραφική µουσική. Για τον µεγάλο ρώσο συνθέτη τα σάουντρακ των ταινιών του Χόλιγουντ «έχουν τόση σχέση µε την υπόθεση του έργου όσο και η µουσική σε ένα εστιατόριο µε τη συζήτηση µιας παρέας σε κάποιο τραπέζι». Ο Στραβίνσκι θεωρούσε την κινηµατογραφική µουσική «πρωτόγονη και παιδική». Οπως αποκαλύπτεται τώρα, είχε δίκιο κατά το ήµισυ: επιστήµονες ανακάλυψαν ότι οι απότοµες αλλαγές που χρησιµοποιούνται στα µουσικά µοτίβα του Χόλιγουντ για να υπογραµµιστεί η ένταση στις ταινίες τρόµου, είναι παρόµοιες µε τις κραυγές οδύνης που παρατηρούνται στο ζωικό βασίλειο. Εποµένως, οι συνθέτες της κινηµατογραφικής µουσικής ανακάλυψαν άθελά τους κάτι που τροµάζει τις πιο πρωτόγονες περιοχές του εγκεφάλου µας. Η ανακάλυψη αυτή βοηθάει να καταλάβουµε γιατί η σκηνή στο ντους, στο «Ψυχώ» του Χίτσκοκ, είναι τόσο τροµακτική. Και µπορεί να έκανε τον Στραβίνσκι να α
λλάξει γνώµη.
Οι κραυγές ζώων κάνουν το... θρίλερ
Η μουσική επένδυση και οι «μη γραμμικοί» ήχοι
Πέμπτη 27 Μαΐου 2010 | Το ΒΗΜΑ
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ Oι κραυγές αγωνίας και τρόμου της Τζάνετ Λι έχουν μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου, όπως και το θρίλερ του Αλφρεντ Χίτσκοκ «Ψυχώ» όπου ακούστηκαν . Οταν όμως ο Χίτσκοκ έβαζε τη μουσική επένδυση στο αριστούργημά του το 1960, είναι σχεδόν βέβαιον ότι δεν γνώριζε πως οι παράτονες μουσικές νότες που προσέθετε στην τρομακτική σκηνή της δολοφονίας στο ντους βασίζονταν στους μη αρμονικούς ήχους που βγάζουν τα άγρια ζώα όταν απειλούνται.
Αμερικανοί επιστήμονες συνέκριναν τις μουσικές πασίγνωστων ταινιών θρίλερ με ήχους ζώων και ανακάλυψαν ότι πολλές από τις τρομακτικότερες σκηνές των δημοφιλέστερων ταινιών του είδους έχουν επενδυθεί με «μουσική» η οποία επιδιώκει την ανάπλαση ουρλιαχτών μεγάλων θηλαστικών όπως οι ελέφαντες, άγριων ζώων όπως τα λιοντάρια, οι τίγρεις και οι λύκοι, αλλά και πουλιών τα οποία κρώζουν για να ξεφύγουν από έναν ξαφνικό κίνδυνο.
Οι ερευνητές μελέτησαν περισσότερα από 100 σάουντρακ ταινιών. Διεπίστωσαν ότι οι δημιουργοί τους είχαν αξιοποιήσει τη φυσική απέχθεια του ανθρώπινου εγκεφάλου προς «μη γραμμικούς» ήχους. Αυτοί οι ήχοι συναντώνται ευρέως στο ζωικό βασίλειο και συνοδεύουν την έκφραση του φόβου και του πανικού, πολλές φορές ομαδικού, στην περίπτωση π.χ. μιας κυνηγημένης αγέλης.
Οι ήχοι θεωρούνται «μη γραμμικοί» όταν είναι πολύ δυνατοί, εκτός της φυσικής μουσικής κλίμακας η οποία αποδίδεται είτε από ένα όργανο ή από τις φωνητικές χορδές.
«Ολοι γνωρίζουμε πράγματα όπως ο ρυθμός και η ένταση που χρησιμοποιούνται από τους μουσικούς για να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα και να εκμαιεύσουν συγκεκριμένα συναισθήματα. Γνωρίζουμε ότι φωνητικές χορδές πολλών ζώων, αλλά και οι ανθρώπινες, έχουν το ίδιο αποτέλεσμα» εξηγεί ο καθηγητής Ντάνιελ Μπλουμστάιν , εξελικτικός περιβαλλοντολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες.
« Το πρωτότυπο σε αυτή τη μελέτη είναι ότι αναζητούσαμε ειδικά τις μη γραμμικές ηχητικές αναλογίες οι οποίες θυμίζουν όσες παράγονται στη φύση. Ανακαλύψαμε ότι πραγματικά είναι παρούσες σε διάφορες σκηνές και ότι διαφορετικά είδη συναισθημάτων συνδέονται με διαφορετικούς τύπους μη γραμμικών αναλογιών» προσθέτει ο καθηγητής. «Οι ήχοι καθίστανται μη γραμμικοί όταν η ένταση μεγαλώνει πάνω από ένα συγκεκριμένο σημείο, όταν ο ήχος καθίσταται τραχύς και αναπηδά, δείχνοντας ότι υψώνεται πέραν της φυσιολογικής, γραμμικής κλίμακος ενός μουσικού οργάνου ή των φωνητικών χορδών» λέει. Και καταλήγει: «Φανταστείτε ένα χωνί. Φυσάτε απαλά και βγαίνει ένας ωραίος ήχος. Φυσάτε λίγο πιο δυνατά και βγαίνει ένας ωραίος αλλά πιο δυνατός ήχος. Κάποια στιγμή, όταν φυσάτε πολύ δυνατά, ο ήχος γίνεται απρόβλεπτος, θορυβώδης, παραμορφωμένος».
Ιστορική εξαίρεση πάντως στον κανόνα αυτόν ήταν η ταινία «Πουλιά» του Χίτσκοκ, όπου αντί για ήχους ο σκηνοθέτης χρησιμοποίησε ένα «πρωτόγονο» για τα σημερινά δεδομένα ηλεκτρονικό όργανο, αντί για ηχογραφημένες κραυγές πτηνών.
Πέμπτη 27 Μαίου 2010| ΤΑ ΝΕΑ
Ο ΙΓΚΟΡ Στραβίνσκι δεν είχε σε καµιά εκτίµηση την κινηµατογραφική µουσική. Για τον µεγάλο ρώσο συνθέτη τα σάουντρακ των ταινιών του Χόλιγουντ «έχουν τόση σχέση µε την υπόθεση του έργου όσο και η µουσική σε ένα εστιατόριο µε τη συζήτηση µιας παρέας σε κάποιο τραπέζι». Ο Στραβίνσκι θεωρούσε την κινηµατογραφική µουσική «πρωτόγονη και παιδική». Οπως αποκαλύπτεται τώρα, είχε δίκιο κατά το ήµισυ: επιστήµονες ανακάλυψαν ότι οι απότοµες αλλαγές που χρησιµοποιούνται στα µουσικά µοτίβα του Χόλιγουντ για να υπογραµµιστεί η ένταση στις ταινίες τρόµου, είναι παρόµοιες µε τις κραυγές οδύνης που παρατηρούνται στο ζωικό βασίλειο. Εποµένως, οι συνθέτες της κινηµατογραφικής µουσικής ανακάλυψαν άθελά τους κάτι που τροµάζει τις πιο πρωτόγονες περιοχές του εγκεφάλου µας. Η ανακάλυψη αυτή βοηθάει να καταλάβουµε γιατί η σκηνή στο ντους, στο «Ψυχώ» του Χίτσκοκ, είναι τόσο τροµακτική. Και µπορεί να έκανε τον Στραβίνσκι να α
λλάξει γνώµη.Οι κραυγές ζώων κάνουν το... θρίλερ
Η μουσική επένδυση και οι «μη γραμμικοί» ήχοι
Πέμπτη 27 Μαΐου 2010 | Το ΒΗΜΑ
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ Oι κραυγές αγωνίας και τρόμου της Τζάνετ Λι έχουν μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου, όπως και το θρίλερ του Αλφρεντ Χίτσκοκ «Ψυχώ» όπου ακούστηκαν . Οταν όμως ο Χίτσκοκ έβαζε τη μουσική επένδυση στο αριστούργημά του το 1960, είναι σχεδόν βέβαιον ότι δεν γνώριζε πως οι παράτονες μουσικές νότες που προσέθετε στην τρομακτική σκηνή της δολοφονίας στο ντους βασίζονταν στους μη αρμονικούς ήχους που βγάζουν τα άγρια ζώα όταν απειλούνται.
Αμερικανοί επιστήμονες συνέκριναν τις μουσικές πασίγνωστων ταινιών θρίλερ με ήχους ζώων και ανακάλυψαν ότι πολλές από τις τρομακτικότερες σκηνές των δημοφιλέστερων ταινιών του είδους έχουν επενδυθεί με «μουσική» η οποία επιδιώκει την ανάπλαση ουρλιαχτών μεγάλων θηλαστικών όπως οι ελέφαντες, άγριων ζώων όπως τα λιοντάρια, οι τίγρεις και οι λύκοι, αλλά και πουλιών τα οποία κρώζουν για να ξεφύγουν από έναν ξαφνικό κίνδυνο.
Οι ερευνητές μελέτησαν περισσότερα από 100 σάουντρακ ταινιών. Διεπίστωσαν ότι οι δημιουργοί τους είχαν αξιοποιήσει τη φυσική απέχθεια του ανθρώπινου εγκεφάλου προς «μη γραμμικούς» ήχους. Αυτοί οι ήχοι συναντώνται ευρέως στο ζωικό βασίλειο και συνοδεύουν την έκφραση του φόβου και του πανικού, πολλές φορές ομαδικού, στην περίπτωση π.χ. μιας κυνηγημένης αγέλης.
Οι ήχοι θεωρούνται «μη γραμμικοί» όταν είναι πολύ δυνατοί, εκτός της φυσικής μουσικής κλίμακας η οποία αποδίδεται είτε από ένα όργανο ή από τις φωνητικές χορδές.
«Ολοι γνωρίζουμε πράγματα όπως ο ρυθμός και η ένταση που χρησιμοποιούνται από τους μουσικούς για να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα και να εκμαιεύσουν συγκεκριμένα συναισθήματα. Γνωρίζουμε ότι φωνητικές χορδές πολλών ζώων, αλλά και οι ανθρώπινες, έχουν το ίδιο αποτέλεσμα» εξηγεί ο καθηγητής Ντάνιελ Μπλουμστάιν , εξελικτικός περιβαλλοντολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες.
« Το πρωτότυπο σε αυτή τη μελέτη είναι ότι αναζητούσαμε ειδικά τις μη γραμμικές ηχητικές αναλογίες οι οποίες θυμίζουν όσες παράγονται στη φύση. Ανακαλύψαμε ότι πραγματικά είναι παρούσες σε διάφορες σκηνές και ότι διαφορετικά είδη συναισθημάτων συνδέονται με διαφορετικούς τύπους μη γραμμικών αναλογιών» προσθέτει ο καθηγητής. «Οι ήχοι καθίστανται μη γραμμικοί όταν η ένταση μεγαλώνει πάνω από ένα συγκεκριμένο σημείο, όταν ο ήχος καθίσταται τραχύς και αναπηδά, δείχνοντας ότι υψώνεται πέραν της φυσιολογικής, γραμμικής κλίμακος ενός μουσικού οργάνου ή των φωνητικών χορδών» λέει. Και καταλήγει: «Φανταστείτε ένα χωνί. Φυσάτε απαλά και βγαίνει ένας ωραίος ήχος. Φυσάτε λίγο πιο δυνατά και βγαίνει ένας ωραίος αλλά πιο δυνατός ήχος. Κάποια στιγμή, όταν φυσάτε πολύ δυνατά, ο ήχος γίνεται απρόβλεπτος, θορυβώδης, παραμορφωμένος».
Ιστορική εξαίρεση πάντως στον κανόνα αυτόν ήταν η ταινία «Πουλιά» του Χίτσκοκ, όπου αντί για ήχους ο σκηνοθέτης χρησιμοποίησε ένα «πρωτόγονο» για τα σημερινά δεδομένα ηλεκτρονικό όργανο, αντί για ηχογραφημένες κραυγές πτηνών.
Πέμπτη 27 Μαΐου 2010
"Βρέστε μου κάτι ν'αντέχει στα φώτο φινις"
Ε ναι, λοιπόν, είναι αλήθεια! Όταν εμείς γράφαμε φιλοσοφία οι Ευρωπαίοι κάναν «ουγκ». Κι όταν εμείς είχαμε τριγλυκερίδια οι Ευρωπαίοι τρώγαν ρίζες. Γεμίστε εθνική υπερηφάνεια, Ελληναράδες μου. Τσάμπα είναι.
Ποιοι είμαστε όμως οι «εμείς»;
Μήπως η Μαρία, η Ελένη κι η Γιωργία που στήθηκαν χθες μπροστά στην TV για να τραγουδήσουν μαζί με τον Αλκαίο- δυστυχώς όχι τον Άλκη- το περιβόητο «όπα» μαζί με τους αλά Νεάρτενταλ με κάτι από «ιτιά ιτιά λουλουδιασμένη» χορευτές του;
Ή μήπως ο Μήτσος, ο Γιώργος και ο Γιάννης που σιχαίνονται τις "πουστάρες";
Μωρά μου, οι άνθρωποι- σύμβολα που καπηλεύεστε όταν υπερηφανεύεστε για την καταγωγή σας ,επειδή έτυχε να γεννηθείτε στον εδαφικό χώρο που ονομάζουμε Ελλάδα ήταν πουστάρες. I’m sooooo sorry… Εμπρός στον δρόμο του ανθρωπισμού που χάραξαν οι Αρχαίοι ημών.
‘Η μήπως οι υπόλοιποι καλοί καγαθοί πολίτες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, οι φρουροί της Δημοκρατίας που βρίσκονται στο δημόσιο αφού μετέτρεψαν την ψήφο τους σε προιόν προς πώληση; Αλήθεια ,πόση σχέση έχουν με τον Περικλή, ο οποίος υποστήριζε ότι η αξιοκρατία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της Δημοκρατίας;
Όχι, δεν είμαστε αυτοί. Δεν είναι τούτο το προφίλ του νεοέλληνα.
Οι γιαγιάδες και οι καθυστερημένοι που βλέπουνε Ανίτα Πάνια κι ακούνε Δημητρίου δεν είναι το προφίλ του νεοέλληνα. Δίπλα σ’ αυτούς υπάρχουν οι χιλιάδες επισκέπτες του Μουσείου της Ακρόπολης, υπάρχουν τα παιδιά που φεύγοντας απ’ το σχολείο μάθαν μια στάλα Ιστορία, υπάρχουν οι λεγόμενοι «ψαγμένοι» που χέστηκαν για τον Αλκαίο, τον Κιάμο και την Ειρήνη Μερκούρη (αυτή η βλαμμένη πότε θ’ αλλάξει όνομα. Ας φτιάξουμε ένα group στο facebook). Κι όλοι αυτοί δεν είναι η κουλτουροελίτ. Δεν είναι μόνο αυτοί που παρακολούθησαν τα βραβεία της Ακαδημίας Κινηματογράφου, το Φεστιβάλ Καννών, που άκουσαν και διάβασαν ό,τι κυκλοφόρησε την τελευταία βδομάδα που… που… που….(ας έρθει ένας κουλτουριάρης να με βοηθήσει εδώ).
Θα συμφωνήσω με τον Αλέξη Παπαχελά που’ γραφε στην Καθημερινή 2/5/2010:
«Αντί για τον Ελύτη και τον Σεφέρη, τον Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη μυθοποιήσαμε το πλαστικό και το ηδονιστικό μπουζουκοξεφάντωμα με ατέλειωτες μπουκάλες ουίσκι.(…)Στα τηλεοπτικά μας παράθυρα εκπαραθυρώσαμε τη λογική, αποθεώσαμε το κιτς(…).»
Μια ένσταση μονάχα .Η Μαρία, η Ελένη κι η Γιωργία, ο Μήτσος, ο Γιώργος και ο Γιάννης δεν έχουν καμία ευθύνη για την Λαμπίρη, την Τατιάνα και την Πάνια. Δεν ξύπνησε μια ωραία πρωία ο Ελληνικός λαός και είπε «τι να κάνω σήμερα; Ας ρίξω την ποιότητα και την αισθητική μου στα σκατά ».
Και τώρα μου’ ρθε στο μυαλό μια συμμαθήτρια που’χα στο Λύκειο. Ομολογώ πως δεν εντρύφησα ποτέ στον πολιτισμικό προσανατολισμό της οικογένειάς της, αλλά σίγουρα οι γονείς της δεν ήταν ούτε καθηγητές Πανεπιστημίου ούτε κριτικοί Τέχνης ούτε φαν του Mertens. Η εν λόγω λοιπόν ήθελε να μάθει πιάνο, λάτρευε την κλασσική μουσική και όταν άκουσε το The Death of Blue κατάλαβε πως ήταν Χατζιδάκις. Πώς ανταποκρίθηκε το ελληνικό σχολείο στη δίψα της για πολιτισμό; Μα φυσικά της έδωσε ελεύθερη πρόσβαση σε όσα cds κλασσικής μουσικής ήθελε, της παρείχε δωρεάν μαθήματα πιάνου, δωρεάν εισητήρια για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Χαχαχαχαχα. Αστειάκι.
Θυμάμαι μια άλλη συμμαθήτρια που έτυχε να μιλάμε για Ποίηση κάποια στιγμή και μια άλλη που ενθουσιάστηκε όταν άκουσε το ost από το The Hours του Philip Glass.
Σ’ όλη αυτή την δίψα πώς απάντησε του ΥΠΕΠΘ και το ΥΠΠΟ;
Το ΥΠΠΟ –πλέον ΥΠΠΟ-Τ- απαντάει με περικοπές στα κονδύλια για τον πολιτισμό.
Η Ελλάδα της παρακμής πουλάει. Οι Κασσάνδρες μπορούν άνετα να καταστροφολογούν. Τέτοια είμαι-αγανακτησμένος-με-την-πολιτισμική-παρακμή-του-καιρού-μου-και-φρικτά-πρωτότυπος-που-τα-γράφω-όλα-αυτά κείμενα σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα! (Το άρθρο πάντως από την Κ μου άρεσε για να μην παρεξηγιόμαστε).
Προτού κατηγορήσουμε μετά βδελυγμίας ,ως άριστοι, τον παρηκμασμένο κι αμόρφωτο νεοέλληνα ∙ προτού κατηγορήσουμε την Μαρία, την Ελένη και την Γιωργία, τον Μήτσο, τον Γιώργο και τον Γιάννη που δεν ξέρουν να μας πουν ποιος έγραψε την Σονάτα του Σεληνόφωτος ή ποια ταινία πήρε τα περισσότερα βραβεία της Ακαδημίας Κινηματογράφου, ας νιώσουμε οίκτο και θυμό που καταδικάστηκαν ερήμην τους στο απτό και στο ευτελές.
Το εμπνευσμένο είναι και δύσκολο και χρονοβόρο , ενώ τραγούδια σαν το «όπα» μπορεί να παράξει αβέρτα ο μέσος τελειόφοιτος σπουδαστής ωδείου.
Και ναι, με πονάει που αντί για τον Ελύτη επιλέξαμε το μπουζουκοξεφάντωμα, αλλά ποιος λαός δεν επέλεξε το αντίστοιχο μπουζουκοξεφάντωμα αντί του αντίστοιχου Ελύτη; Και τέλος πάντων, τι το λάθος έχει το μπουζουκοξεφάντωμα, πέρα απ’το γεγονός ότι αντί να μπουζουκοξεφαντώνουμε με Μπιθικώτση- ή κάποιο λαϊκό τραγουδιστή ίδιου βεληνεκούς- μπουζουκοξεφαντώνουμε με Κιάμο;
Τις πταιει; Η εμπορευματοποίηση του πολιτισμού. Όσο η Τέχνη δεν μπορεί να γίνει κτήμα των πολλών κι όσο δίνεται η δυνατότητα κερδοφορίας στην πλάτη της , θα κυριαρχεί το φθηνό. Είναι σαν τα μπισκότα. Όσο σκοπός σου δεν είναι το να παράξεις μπισκότα για να φάει ο κόσμος, αλλά το μέγιστο δυνατό κέρδος, θα χρησιμοποιήσεις όσο το δυνατό φθηνότερο αλεύρι και όσο το δυνατόν φθηνότερη σοκολάτα. Στην Τέχνη αυτό μεταφράζεται σε Πάνο Κιάμο, Έλλη Κοκκίνου και Δέσποινα Βανδή.Δεν βρίσκω άλλον τρόπο να εξηγήσω γιατί περάσαμε από την Καρέζη στην Αλεξανδράτου,,από τον Τσιτσάνη στον Οικονομόπουλο,από τον Μαρκόπουλο στον Μακρόπουλο.
Εκείνο που δεν συγχωρώ στους πρωτομάστορες της μετριότητας, σ'αυτούς που θησαυρίζουν από την υποκουλτούρα είναι
η διάλυση των αισθητικών κριτηρίων της γενιάς μου,
η διαστρέυλωση του ωραίου,
η εικόνα ενός εφήβου να γελάει ακούγοντας Χατζιδάκι λέγοντας"ποιος μαλάκας είναι αυτός;" ή "τον ξέρει η μάνα του;"(ΒΔΕΛΥΓΜΙΑ),
η αντικατάσταση του ρεμπέτικου από το σκυλάδικο,
η αντικατάσταση του επαναστατικού και αντικομφορμιστικού τραγουδιού από το "Καλημέρα Ελλάδα" ,
η απαξίωση προς καθε τι μεγάλο ,προς κάθε τι σπουδαίο,
η εικόνα που πρόβαλλε πριν την Eurovision ο Τριαναταφυλλόπουλος μαθητών να χειροκροτούν τον Αλκαίο για τα δεκάρια και τα εντεκάρια που έπαιρνε ως μαθητής(ΒΔΕΛΥΓΜΙΑ),
η αντικατάσταση του"δωσ'μου τα μαλλιά σου να τα κάνω προσευχή" με το"γιατί δεν παντρευόμαστε να κάνουμε παιδιά"(ΒΔΕΛΥΓΜΙΑ)
η καταδίκη στο μέτριο.
Πώς το'φεραν η μοίρα και τα χρόνια να μην ακούσεις έναν ποιητή;
...Κι εγώ θρηνώ από τώρα την γενιά μου
Ποιοι είμαστε όμως οι «εμείς»;
Μήπως η Μαρία, η Ελένη κι η Γιωργία που στήθηκαν χθες μπροστά στην TV για να τραγουδήσουν μαζί με τον Αλκαίο- δυστυχώς όχι τον Άλκη- το περιβόητο «όπα» μαζί με τους αλά Νεάρτενταλ με κάτι από «ιτιά ιτιά λουλουδιασμένη» χορευτές του;
Ή μήπως ο Μήτσος, ο Γιώργος και ο Γιάννης που σιχαίνονται τις "πουστάρες";
Μωρά μου, οι άνθρωποι- σύμβολα που καπηλεύεστε όταν υπερηφανεύεστε για την καταγωγή σας ,επειδή έτυχε να γεννηθείτε στον εδαφικό χώρο που ονομάζουμε Ελλάδα ήταν πουστάρες. I’m sooooo sorry… Εμπρός στον δρόμο του ανθρωπισμού που χάραξαν οι Αρχαίοι ημών.
‘Η μήπως οι υπόλοιποι καλοί καγαθοί πολίτες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, οι φρουροί της Δημοκρατίας που βρίσκονται στο δημόσιο αφού μετέτρεψαν την ψήφο τους σε προιόν προς πώληση; Αλήθεια ,πόση σχέση έχουν με τον Περικλή, ο οποίος υποστήριζε ότι η αξιοκρατία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της Δημοκρατίας;
Όχι, δεν είμαστε αυτοί. Δεν είναι τούτο το προφίλ του νεοέλληνα.
Οι γιαγιάδες και οι καθυστερημένοι που βλέπουνε Ανίτα Πάνια κι ακούνε Δημητρίου δεν είναι το προφίλ του νεοέλληνα. Δίπλα σ’ αυτούς υπάρχουν οι χιλιάδες επισκέπτες του Μουσείου της Ακρόπολης, υπάρχουν τα παιδιά που φεύγοντας απ’ το σχολείο μάθαν μια στάλα Ιστορία, υπάρχουν οι λεγόμενοι «ψαγμένοι» που χέστηκαν για τον Αλκαίο, τον Κιάμο και την Ειρήνη Μερκούρη (αυτή η βλαμμένη πότε θ’ αλλάξει όνομα. Ας φτιάξουμε ένα group στο facebook). Κι όλοι αυτοί δεν είναι η κουλτουροελίτ. Δεν είναι μόνο αυτοί που παρακολούθησαν τα βραβεία της Ακαδημίας Κινηματογράφου, το Φεστιβάλ Καννών, που άκουσαν και διάβασαν ό,τι κυκλοφόρησε την τελευταία βδομάδα που… που… που….(ας έρθει ένας κουλτουριάρης να με βοηθήσει εδώ).
Θα συμφωνήσω με τον Αλέξη Παπαχελά που’ γραφε στην Καθημερινή 2/5/2010:
«Αντί για τον Ελύτη και τον Σεφέρη, τον Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη μυθοποιήσαμε το πλαστικό και το ηδονιστικό μπουζουκοξεφάντωμα με ατέλειωτες μπουκάλες ουίσκι.(…)Στα τηλεοπτικά μας παράθυρα εκπαραθυρώσαμε τη λογική, αποθεώσαμε το κιτς(…).»
Μια ένσταση μονάχα .Η Μαρία, η Ελένη κι η Γιωργία, ο Μήτσος, ο Γιώργος και ο Γιάννης δεν έχουν καμία ευθύνη για την Λαμπίρη, την Τατιάνα και την Πάνια. Δεν ξύπνησε μια ωραία πρωία ο Ελληνικός λαός και είπε «τι να κάνω σήμερα; Ας ρίξω την ποιότητα και την αισθητική μου στα σκατά ».
Και τώρα μου’ ρθε στο μυαλό μια συμμαθήτρια που’χα στο Λύκειο. Ομολογώ πως δεν εντρύφησα ποτέ στον πολιτισμικό προσανατολισμό της οικογένειάς της, αλλά σίγουρα οι γονείς της δεν ήταν ούτε καθηγητές Πανεπιστημίου ούτε κριτικοί Τέχνης ούτε φαν του Mertens. Η εν λόγω λοιπόν ήθελε να μάθει πιάνο, λάτρευε την κλασσική μουσική και όταν άκουσε το The Death of Blue κατάλαβε πως ήταν Χατζιδάκις. Πώς ανταποκρίθηκε το ελληνικό σχολείο στη δίψα της για πολιτισμό; Μα φυσικά της έδωσε ελεύθερη πρόσβαση σε όσα cds κλασσικής μουσικής ήθελε, της παρείχε δωρεάν μαθήματα πιάνου, δωρεάν εισητήρια για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Χαχαχαχαχα. Αστειάκι.
Θυμάμαι μια άλλη συμμαθήτρια που έτυχε να μιλάμε για Ποίηση κάποια στιγμή και μια άλλη που ενθουσιάστηκε όταν άκουσε το ost από το The Hours του Philip Glass.
Σ’ όλη αυτή την δίψα πώς απάντησε του ΥΠΕΠΘ και το ΥΠΠΟ;
Το ΥΠΠΟ –πλέον ΥΠΠΟ-Τ- απαντάει με περικοπές στα κονδύλια για τον πολιτισμό.
Η Ελλάδα της παρακμής πουλάει. Οι Κασσάνδρες μπορούν άνετα να καταστροφολογούν. Τέτοια είμαι-αγανακτησμένος-με-την-πολιτισμική-παρακμή-του-καιρού-μου-και-φρικτά-πρωτότυπος-που-τα-γράφω-όλα-αυτά κείμενα σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα! (Το άρθρο πάντως από την Κ μου άρεσε για να μην παρεξηγιόμαστε).
Προτού κατηγορήσουμε μετά βδελυγμίας ,ως άριστοι, τον παρηκμασμένο κι αμόρφωτο νεοέλληνα ∙ προτού κατηγορήσουμε την Μαρία, την Ελένη και την Γιωργία, τον Μήτσο, τον Γιώργο και τον Γιάννη που δεν ξέρουν να μας πουν ποιος έγραψε την Σονάτα του Σεληνόφωτος ή ποια ταινία πήρε τα περισσότερα βραβεία της Ακαδημίας Κινηματογράφου, ας νιώσουμε οίκτο και θυμό που καταδικάστηκαν ερήμην τους στο απτό και στο ευτελές.
Το εμπνευσμένο είναι και δύσκολο και χρονοβόρο , ενώ τραγούδια σαν το «όπα» μπορεί να παράξει αβέρτα ο μέσος τελειόφοιτος σπουδαστής ωδείου.
Και ναι, με πονάει που αντί για τον Ελύτη επιλέξαμε το μπουζουκοξεφάντωμα, αλλά ποιος λαός δεν επέλεξε το αντίστοιχο μπουζουκοξεφάντωμα αντί του αντίστοιχου Ελύτη; Και τέλος πάντων, τι το λάθος έχει το μπουζουκοξεφάντωμα, πέρα απ’το γεγονός ότι αντί να μπουζουκοξεφαντώνουμε με Μπιθικώτση- ή κάποιο λαϊκό τραγουδιστή ίδιου βεληνεκούς- μπουζουκοξεφαντώνουμε με Κιάμο;
Τις πταιει; Η εμπορευματοποίηση του πολιτισμού. Όσο η Τέχνη δεν μπορεί να γίνει κτήμα των πολλών κι όσο δίνεται η δυνατότητα κερδοφορίας στην πλάτη της , θα κυριαρχεί το φθηνό. Είναι σαν τα μπισκότα. Όσο σκοπός σου δεν είναι το να παράξεις μπισκότα για να φάει ο κόσμος, αλλά το μέγιστο δυνατό κέρδος, θα χρησιμοποιήσεις όσο το δυνατό φθηνότερο αλεύρι και όσο το δυνατόν φθηνότερη σοκολάτα. Στην Τέχνη αυτό μεταφράζεται σε Πάνο Κιάμο, Έλλη Κοκκίνου και Δέσποινα Βανδή.Δεν βρίσκω άλλον τρόπο να εξηγήσω γιατί περάσαμε από την Καρέζη στην Αλεξανδράτου,,από τον Τσιτσάνη στον Οικονομόπουλο,από τον Μαρκόπουλο στον Μακρόπουλο.
Εκείνο που δεν συγχωρώ στους πρωτομάστορες της μετριότητας, σ'αυτούς που θησαυρίζουν από την υποκουλτούρα είναι
η διάλυση των αισθητικών κριτηρίων της γενιάς μου,
η διαστρέυλωση του ωραίου,
η εικόνα ενός εφήβου να γελάει ακούγοντας Χατζιδάκι λέγοντας"ποιος μαλάκας είναι αυτός;" ή "τον ξέρει η μάνα του;"(ΒΔΕΛΥΓΜΙΑ),
η αντικατάσταση του ρεμπέτικου από το σκυλάδικο,
η αντικατάσταση του επαναστατικού και αντικομφορμιστικού τραγουδιού από το "Καλημέρα Ελλάδα" ,
η απαξίωση προς καθε τι μεγάλο ,προς κάθε τι σπουδαίο,
η εικόνα που πρόβαλλε πριν την Eurovision ο Τριαναταφυλλόπουλος μαθητών να χειροκροτούν τον Αλκαίο για τα δεκάρια και τα εντεκάρια που έπαιρνε ως μαθητής(ΒΔΕΛΥΓΜΙΑ),
η αντικατάσταση του"δωσ'μου τα μαλλιά σου να τα κάνω προσευχή" με το"γιατί δεν παντρευόμαστε να κάνουμε παιδιά"(ΒΔΕΛΥΓΜΙΑ)
η καταδίκη στο μέτριο.
Πώς το'φεραν η μοίρα και τα χρόνια να μην ακούσεις έναν ποιητή;
...Κι εγώ θρηνώ από τώρα την γενιά μου
Τρίτη 25 Μαΐου 2010
Η Αγγλία στέλνει ομοφυλόφιλη στον θάνατο;
Η ταινία της ζωής της θα τελειώσει µε εκτέλεση
Του Μartin Fletcher
Μαστίγωµα, εκτέλεση ή και τα δύο θα είναι η τιµωρία της Κιάνα Φιρούζ (αριστερά) για σκηνές όπως αυτή στην ταινία «Cul-de-sac»
Στη Βρετανία, µια οµοφυλόφιλη κοπέλα αναζητά καταφύγιο από τις ιρανικές αρχές που την καταδιώκουν εδώ και δύο χρόνια. Το αίτηµά της απορρίπτεται από το Γραφείο Μεταναστών, µε αποτέλεσµα να τη στείλουν πίσω στην ισλαµική δηµοκρατία, όπου η οµοφυλοφιλία θεωρείται έγκληµα και τιµωρείται µε θάνατο. Είναι η ηρωίδα της ταινίας «Cul-de-Sac», που έχει ξεσηκώσει την κοινή γνώµη σε Βρετανία και Ιράν. Και αυτό επειδή το σενάριο δεν επινοήθηκε από τον συγγραφέα ή τον σκηνοθέτη, αλλά είναι βγαλµένο µέσα από τη ζωή της πρωταγωνίστριας της ταινίας, Κιάνα Φιρούζ.
Το ενδεχόµενο απέλασής της στο Ιράν αντιµετωπίζει η 27χρονη ηθοποιός, όπου η τιµωρία της θα είναι µαστίγωµα, εκτέλεση ή και τα δύο. Ποιο είναι το αδίκηµα που διέπραξε; «Θα την εκτελέσουν όχι µόνον επειδή είναι οµοφυλόφιλη, αλλά και επειδή ντρόπιασε το Ισλάµ και το καθεστώς του Αχµαντινετζάντ», λένε όσοι έχουν ασχοληθεί µε την υπόθεση. «Η ταινία παρουσιάζει µια άσχηµη εικόνα των ιρανικών αρχών, γι’ αυτό και η Κιάνα Φιρούζ βρίσκεται σε κίνδυνο», λέει ένας από τους δικηγόρους της. Κάποιοι θεωρούν ότι είναι αργά για να απαρνηθεί ή να κρύψει την οµοφυλοφιλία της.
Πριν από δύο χρόνια, σε µια οµιλία του σε πανεπιστήµιο των ΗΠΑ, ο πρόεδρος Αχµαντινετζάντ δήλωσε ότι στο Ιράν δεν υπάρχουν οµοφυλόφιλοι. Σύµφωνα µε νόµο του Ισλάµ, οι γυναίκες που αποκαλύπτουν την οµοφυλοφιλία τους µαστιγώνονται δηµόσια 100 φορές. Εάν κάποια συλληφθεί πάνω από 4 φορές, τότε η τιµωρία είναι θάνατος.
Οι περιπέτειες της Κιάνα Φιρούζ µε τις ιρανικές αρχές άρχισαν πριν από δύο χρόνια, ενώ η νεαρή κοπέλα βρισκόταν στη Βρετανία για σπουδές. Ενα ντοκιµαντέρ - το οποίο σκηνοθετούσε η ίδια - µε θέµα τους οµοφυλόφιλους στην Τεχεράνη ήταν αρκετό για να βάλει φωτιά στις µυστικές υπηρεσίες του Ιράν. «Ζήτησα άσυλο από το Γραφείο Μεταναστών της Βρετανίας, αλλά δεν θέλησαν να µε βοηθήσουν. Είµαι ψυχολογικά ράκος. Δεν εξέτασαν την υπόθεσή µου µε τη σοβαρότητα που της αρµόζει», είπε η ακτιβίστρια Κιάνα Φιρούζ.
Το καθεστώς του Αχµαντινετζάντ φαίνεται να στερεί την ελευθερία και των σκηνοθετών. Δάκρυα στα µάτια της Ζιλιέτ Μπινός έφεραν οι καταγγελίες του 69χρονου ιρανού δηµιουργού Αµπάς Κιαροστάµι στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών.
Ο ίδιος θέλησε να αναφερθεί στη φυλάκιση του σκηνοθέτη Τζαφάρ Παναχί,στην Τεχεράνη, επειδή είχε αντιδράσει ενάντια στο καθεστώς.
Από ΤΑ ΝΕΑ/ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ Τρίτη 25 Μάη 2010 σελ 16 http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4576205
Κάτι τέτοια βλέπω και αναρωτιέμαι πόσο ρευστες είναι έννοιες όπως "ανεπτυγμένος κόσμος","σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα" και "δυτικός πολιτισμός".
Η αγανάκτηση και συνάμα αποστροφή για το Ιρανικό καθεστώς είναι δεδομένη.
Ο μη σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα είναι γνωστός στις χώρες της Ανατολής.
Απαιτώ ,όμως,από την Δύση,εφόσον θέλει να λέγεται πολιτισμένη και ανεπτυγμένη και ανθρωπιστική, να πρωτοστατεί σε θέματα ανρθωπίνων δικαιωμάτων και να προστατεύει τους ανθρώπους αλλά και τον πολιτισμό-αφού η εν λόγω διώκεται για μια ταινία- από ακαραία φασιστικά καθεστώτα.
Απ'τη μια στέλνουμε στρατεύματα για να εκδημοκρατίσουν το Ιράκ κι απ'την άλλη στέλνουμε ανθρώπους στο θάνατο ή έστω στο μαστίγωμα.
Ποιος μίλησε γι'ανθρωπισμό;
Θα είμαι υπερβολική αν για το θάνατο αυτής της κοπέλας θεωρήσω ηθικό αυτουργό τους Άγγλους ιθύνοντες;
Του Μartin Fletcher
Μαστίγωµα, εκτέλεση ή και τα δύο θα είναι η τιµωρία της Κιάνα Φιρούζ (αριστερά) για σκηνές όπως αυτή στην ταινία «Cul-de-sac»
Στη Βρετανία, µια οµοφυλόφιλη κοπέλα αναζητά καταφύγιο από τις ιρανικές αρχές που την καταδιώκουν εδώ και δύο χρόνια. Το αίτηµά της απορρίπτεται από το Γραφείο Μεταναστών, µε αποτέλεσµα να τη στείλουν πίσω στην ισλαµική δηµοκρατία, όπου η οµοφυλοφιλία θεωρείται έγκληµα και τιµωρείται µε θάνατο. Είναι η ηρωίδα της ταινίας «Cul-de-Sac», που έχει ξεσηκώσει την κοινή γνώµη σε Βρετανία και Ιράν. Και αυτό επειδή το σενάριο δεν επινοήθηκε από τον συγγραφέα ή τον σκηνοθέτη, αλλά είναι βγαλµένο µέσα από τη ζωή της πρωταγωνίστριας της ταινίας, Κιάνα Φιρούζ.
Το ενδεχόµενο απέλασής της στο Ιράν αντιµετωπίζει η 27χρονη ηθοποιός, όπου η τιµωρία της θα είναι µαστίγωµα, εκτέλεση ή και τα δύο. Ποιο είναι το αδίκηµα που διέπραξε; «Θα την εκτελέσουν όχι µόνον επειδή είναι οµοφυλόφιλη, αλλά και επειδή ντρόπιασε το Ισλάµ και το καθεστώς του Αχµαντινετζάντ», λένε όσοι έχουν ασχοληθεί µε την υπόθεση. «Η ταινία παρουσιάζει µια άσχηµη εικόνα των ιρανικών αρχών, γι’ αυτό και η Κιάνα Φιρούζ βρίσκεται σε κίνδυνο», λέει ένας από τους δικηγόρους της. Κάποιοι θεωρούν ότι είναι αργά για να απαρνηθεί ή να κρύψει την οµοφυλοφιλία της.
Πριν από δύο χρόνια, σε µια οµιλία του σε πανεπιστήµιο των ΗΠΑ, ο πρόεδρος Αχµαντινετζάντ δήλωσε ότι στο Ιράν δεν υπάρχουν οµοφυλόφιλοι. Σύµφωνα µε νόµο του Ισλάµ, οι γυναίκες που αποκαλύπτουν την οµοφυλοφιλία τους µαστιγώνονται δηµόσια 100 φορές. Εάν κάποια συλληφθεί πάνω από 4 φορές, τότε η τιµωρία είναι θάνατος.
Οι περιπέτειες της Κιάνα Φιρούζ µε τις ιρανικές αρχές άρχισαν πριν από δύο χρόνια, ενώ η νεαρή κοπέλα βρισκόταν στη Βρετανία για σπουδές. Ενα ντοκιµαντέρ - το οποίο σκηνοθετούσε η ίδια - µε θέµα τους οµοφυλόφιλους στην Τεχεράνη ήταν αρκετό για να βάλει φωτιά στις µυστικές υπηρεσίες του Ιράν. «Ζήτησα άσυλο από το Γραφείο Μεταναστών της Βρετανίας, αλλά δεν θέλησαν να µε βοηθήσουν. Είµαι ψυχολογικά ράκος. Δεν εξέτασαν την υπόθεσή µου µε τη σοβαρότητα που της αρµόζει», είπε η ακτιβίστρια Κιάνα Φιρούζ.
Το καθεστώς του Αχµαντινετζάντ φαίνεται να στερεί την ελευθερία και των σκηνοθετών. Δάκρυα στα µάτια της Ζιλιέτ Μπινός έφεραν οι καταγγελίες του 69χρονου ιρανού δηµιουργού Αµπάς Κιαροστάµι στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών.
Ο ίδιος θέλησε να αναφερθεί στη φυλάκιση του σκηνοθέτη Τζαφάρ Παναχί,στην Τεχεράνη, επειδή είχε αντιδράσει ενάντια στο καθεστώς.
Από ΤΑ ΝΕΑ/ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ Τρίτη 25 Μάη 2010 σελ 16 http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4576205
Κάτι τέτοια βλέπω και αναρωτιέμαι πόσο ρευστες είναι έννοιες όπως "ανεπτυγμένος κόσμος","σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα" και "δυτικός πολιτισμός".
Η αγανάκτηση και συνάμα αποστροφή για το Ιρανικό καθεστώς είναι δεδομένη.
Ο μη σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα είναι γνωστός στις χώρες της Ανατολής.
Απαιτώ ,όμως,από την Δύση,εφόσον θέλει να λέγεται πολιτισμένη και ανεπτυγμένη και ανθρωπιστική, να πρωτοστατεί σε θέματα ανρθωπίνων δικαιωμάτων και να προστατεύει τους ανθρώπους αλλά και τον πολιτισμό-αφού η εν λόγω διώκεται για μια ταινία- από ακαραία φασιστικά καθεστώτα.
Απ'τη μια στέλνουμε στρατεύματα για να εκδημοκρατίσουν το Ιράκ κι απ'την άλλη στέλνουμε ανθρώπους στο θάνατο ή έστω στο μαστίγωμα.
Ποιος μίλησε γι'ανθρωπισμό;
Θα είμαι υπερβολική αν για το θάνατο αυτής της κοπέλας θεωρήσω ηθικό αυτουργό τους Άγγλους ιθύνοντες;
Δευτέρα 24 Μαΐου 2010
Ο νόμος ο εργάτης ο κεφαλαιοκράτης και η Σοσιαλιστική Διεθνής
Αντιφάσεις και γλωσσική σύγχυση. Αυτοί είναι οι δυο κύριοι άξονες της επιχειρηματολογίας των απολογητών του συστήματος.
Αντίφαση νούμερο 1
Αρέσκονται να μιλάν για νομιμότητα. Κι ακόμη περισσότερο να την ταυτίζουν με την ηθική. Κι όμως, η μόνη νομιμότητα που μπορούν να επικαλεστούν είναι η αστική.
Μα θα πει κάποιος, η αστική νομιμότητα είναι προϊόν πλειοψηφίας.
Αν νόμος δεν είναι το δίκιο του εργάτη- ή έστω του εργαζόμενου- τότε ποιου το δίκιο είναι νόμος; Επιτέλους, τι είναι η πλειοψηφία των Ελλήνων αν δεν είναι εργάτες ή εργαζόμενοι;
Αντίφαση νούμερο 2
Αγαπητοί κονδυλοφόροι της -φερόμενης ως πανάκειας και ηθικής -αστικής δημοκρατίας, αγαπητοί αγανακτισμένοι με τις πρακτικές του ΠΑΜΕ πολίτες, απευθύνομαι σ’εσάς. Απ’την μια καταδικάζετε σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό ως αναξιόπιστο και ανάξιο ,αφού η εκλογή του ήταν προϊόν ρουσφετιών, όπως λέτε,
κι από την άλλη οι νόμοι που θέσπισε το ίδιο αναξιόπιστο και ανάξιο πολιτικό προσωπικό είναι αδιαμφισβήτητοι και πέρα για πέρα σεβαστοί κι όποιος τολμά να τους αμφισβητήσει είναι εχθρός της Δημοκρατίας. Now it makes sense. Προσέξτε,γιατί σε λίγο δεν θα υπάρχει κανένας για σας να φωνάξει.
Γλωσσική σύγχυση νούμερο 1
Αλήθεια,όλοι ...όσοι ψηφίζουν ΠαΣοΚ στηρίζουν ναι ή όχι το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα; Έχουμε ή δεν έχουμε για πρωθυπουργό τον πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς; Είστε τόσο ασυνεπείς και υποκριτές όσο δείχνετε αγαπητοί πασοκτζίδες ή είστε απλώς ανόητοι;
Μα αλήθεια, περίμενε κανείς ότι βγαίνοντας το ΠαΣοΚ θα προχωρούσε σε κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής; Φυσικά όχι. Απλώς κάποια στιγμή πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τις έννοιες και να απαιτήσουμε από τους καπηλευτές είτε της λέξης «Πατρίδα» είτε του Σοσιαλισμού είτε της Δημοκρατίας να λογοδοτήσουν κατ’ αρχάς απέναντι στον Μπαμπινιώτη.
Γλωσσική και μαθηματική ταυτόχρονα σύγχυση νούμερο 2
Είσαι στο Αιγάλεω. Μπαίνεις στο Μετρό, παίρνεις την μπλε γραμμή και κατεβαίνεις στη στάση Σύνταγμα. Εκεί βρίσκεται ένα κτίριο που ονομάζεται Βουλή των Ελλήνων. Ανοίγεις την Μπαμπινιώτη στο λήμμα «βουλή» και διαβάζεις: «Οριστική και τελεσίδικη κρίση. Ό, τι προβάλλεται ως εξαγόμενο της βούλησης και της επιθυμίας» . Δηλαδή, αγαπητοί φρουροί της Δημοκρατίας, τα όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες είναι απόρροια της βούλησης των Ελλήνων...
Ακόμη, στο κοινοβούλιο, μια και έχουμε αντιπροσωπευτική δημοκρατία βρίσκονται οι αντιπρόσωποι της βούλησης των Ελλήνων. Έλα όμως, που το 43% ψήφισε ΠαΣοΚ, αλλά το 53% των βουλευτών είναι ΠαΣοΚοι.
Σχόλιο
Η οργή που υπάρχει πρέπει να διοχετευτεί στους πραγματικά υπεύθυνους. Οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί μας προσφέρουν άρτον και θεάματα στην σύγχρονη εκδοχή τους. Η φοροδιαφυγή του γιατρού στο Κολωνάκι ή τα 5.5 εκ του Βοσκόπουλου δεν είναι τίποτα μπροστά στην νομιμοποιημένη φοροδιαφυγή των βιομηχάνων και των Τραπεζιτών (ενδεικτικά αναφέρω: ο μισθωτός φορολογείται με συντελεστές 18%, 24%, 26%, 32%, όταν την ίδια ώρα ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής για τη «Γιουρομπάνκ» είναι 14%, για την «Πειραιώς» είναι 19,4%, για την «Αλφα» είναι 20% και για την «Εθνική» είναι 23%).
Μα θα μου πείτε, πως θα προσελκύσουμε επιχειρηματίες αν έχουμε μεγάλο φορολογικό συντελεστή στο κεφάλαιο;
Και θα σας απαντήσω πως είναι τουλάχιστον ανήθικο, απάνθρωπο και αντιδημοκρατικό η ανάπτυξη και η οικονομία μιας χώρας να βασίζεται στην επιλογή του εκάστοτε επιχειρηματία να επενδύσει.
Είναι αντιδημοκρατικό ολόκληροι λαοί να κρατούνται όμηροι των επιλογών μιας χούφτας καπιταλιστών.
Είναι απάνθρωπο να μας στερούν το δικαίωμα να απολαμβάνουμε την μια και μοναδική ζωή που έχουμε.
Είναι ανήθικο να ισχυρίζονται πως όλα τα παραπάνω είναι μονόδρομος και να απαιτούν νέες θυσίες.
Το σύνθημα «κλέφτες κλέφτες» όσο απευθύνεται μονάχα στους βουλευτές και όχι σε αστούς ή το σύνθημα «να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή» δεν έχει τίποτα να ζηλέψει σε αποπροσανατολισμό και ανοησία από το «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι».
Μήπως τελικά νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη;
Αντίφαση νούμερο 1
Αρέσκονται να μιλάν για νομιμότητα. Κι ακόμη περισσότερο να την ταυτίζουν με την ηθική. Κι όμως, η μόνη νομιμότητα που μπορούν να επικαλεστούν είναι η αστική.
Μα θα πει κάποιος, η αστική νομιμότητα είναι προϊόν πλειοψηφίας.
Αν νόμος δεν είναι το δίκιο του εργάτη- ή έστω του εργαζόμενου- τότε ποιου το δίκιο είναι νόμος; Επιτέλους, τι είναι η πλειοψηφία των Ελλήνων αν δεν είναι εργάτες ή εργαζόμενοι;
Αντίφαση νούμερο 2
Αγαπητοί κονδυλοφόροι της -φερόμενης ως πανάκειας και ηθικής -αστικής δημοκρατίας, αγαπητοί αγανακτισμένοι με τις πρακτικές του ΠΑΜΕ πολίτες, απευθύνομαι σ’εσάς. Απ’την μια καταδικάζετε σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό ως αναξιόπιστο και ανάξιο ,αφού η εκλογή του ήταν προϊόν ρουσφετιών, όπως λέτε,
κι από την άλλη οι νόμοι που θέσπισε το ίδιο αναξιόπιστο και ανάξιο πολιτικό προσωπικό είναι αδιαμφισβήτητοι και πέρα για πέρα σεβαστοί κι όποιος τολμά να τους αμφισβητήσει είναι εχθρός της Δημοκρατίας. Now it makes sense. Προσέξτε,γιατί σε λίγο δεν θα υπάρχει κανένας για σας να φωνάξει.
Γλωσσική σύγχυση νούμερο 1
Αλήθεια,όλοι ...όσοι ψηφίζουν ΠαΣοΚ στηρίζουν ναι ή όχι το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα; Έχουμε ή δεν έχουμε για πρωθυπουργό τον πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς; Είστε τόσο ασυνεπείς και υποκριτές όσο δείχνετε αγαπητοί πασοκτζίδες ή είστε απλώς ανόητοι;
Μα αλήθεια, περίμενε κανείς ότι βγαίνοντας το ΠαΣοΚ θα προχωρούσε σε κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής; Φυσικά όχι. Απλώς κάποια στιγμή πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τις έννοιες και να απαιτήσουμε από τους καπηλευτές είτε της λέξης «Πατρίδα» είτε του Σοσιαλισμού είτε της Δημοκρατίας να λογοδοτήσουν κατ’ αρχάς απέναντι στον Μπαμπινιώτη.
Γλωσσική και μαθηματική ταυτόχρονα σύγχυση νούμερο 2
Είσαι στο Αιγάλεω. Μπαίνεις στο Μετρό, παίρνεις την μπλε γραμμή και κατεβαίνεις στη στάση Σύνταγμα. Εκεί βρίσκεται ένα κτίριο που ονομάζεται Βουλή των Ελλήνων. Ανοίγεις την Μπαμπινιώτη στο λήμμα «βουλή» και διαβάζεις: «Οριστική και τελεσίδικη κρίση. Ό, τι προβάλλεται ως εξαγόμενο της βούλησης και της επιθυμίας» . Δηλαδή, αγαπητοί φρουροί της Δημοκρατίας, τα όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες είναι απόρροια της βούλησης των Ελλήνων...
Ακόμη, στο κοινοβούλιο, μια και έχουμε αντιπροσωπευτική δημοκρατία βρίσκονται οι αντιπρόσωποι της βούλησης των Ελλήνων. Έλα όμως, που το 43% ψήφισε ΠαΣοΚ, αλλά το 53% των βουλευτών είναι ΠαΣοΚοι.
Σχόλιο
Η οργή που υπάρχει πρέπει να διοχετευτεί στους πραγματικά υπεύθυνους. Οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί μας προσφέρουν άρτον και θεάματα στην σύγχρονη εκδοχή τους. Η φοροδιαφυγή του γιατρού στο Κολωνάκι ή τα 5.5 εκ του Βοσκόπουλου δεν είναι τίποτα μπροστά στην νομιμοποιημένη φοροδιαφυγή των βιομηχάνων και των Τραπεζιτών (ενδεικτικά αναφέρω: ο μισθωτός φορολογείται με συντελεστές 18%, 24%, 26%, 32%, όταν την ίδια ώρα ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής για τη «Γιουρομπάνκ» είναι 14%, για την «Πειραιώς» είναι 19,4%, για την «Αλφα» είναι 20% και για την «Εθνική» είναι 23%).
Μα θα μου πείτε, πως θα προσελκύσουμε επιχειρηματίες αν έχουμε μεγάλο φορολογικό συντελεστή στο κεφάλαιο;
Και θα σας απαντήσω πως είναι τουλάχιστον ανήθικο, απάνθρωπο και αντιδημοκρατικό η ανάπτυξη και η οικονομία μιας χώρας να βασίζεται στην επιλογή του εκάστοτε επιχειρηματία να επενδύσει.
Είναι αντιδημοκρατικό ολόκληροι λαοί να κρατούνται όμηροι των επιλογών μιας χούφτας καπιταλιστών.
Είναι απάνθρωπο να μας στερούν το δικαίωμα να απολαμβάνουμε την μια και μοναδική ζωή που έχουμε.
Είναι ανήθικο να ισχυρίζονται πως όλα τα παραπάνω είναι μονόδρομος και να απαιτούν νέες θυσίες.
Το σύνθημα «κλέφτες κλέφτες» όσο απευθύνεται μονάχα στους βουλευτές και όχι σε αστούς ή το σύνθημα «να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή» δεν έχει τίποτα να ζηλέψει σε αποπροσανατολισμό και ανοησία από το «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι».
Μήπως τελικά νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη;
Κυριακή 23 Μαΐου 2010
Πρόταση εξουσίας-άμεση ρεαλιστική και πάνω απ'όλα βαθιά ανθρωπιστική
Τι σημαίνει λαϊκή οικονομία;
-- Γίνεται κοινωνική λαϊκή περιουσία ο κλάδος επεξεργασίας πρώτων υλών, οι κλάδοι της μεταποίησης, η παραγωγή μηχανημάτων, η ενέργεια, οι μαζικές μεταφορές, οι τηλεπικοινωνίες, το συγκεντρωμένο εμπόριο, με στόχο όσο το δυνατόν πιο αυτοδύναμη οικονομία, μειώνοντας την εξάρτησή της από το εξωτερικό εμπόριο και τις συναλλαγές με τις καπιταλιστικές οικονομίες, τους διεθνικούς μονοπωλιακούς ομίλους σε τέτοιους κρίσιμους τομείς.
-- Κοινωνικοποιείται η γη, οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις στον αγροτικό τομέα, διαμορφώνονται κρατικές παραγωγικές μονάδες για την παραγωγή και επεξεργασία αγροτικών προϊόντων ως πρώτων υλών ή άμεσα καταναλώσιμων.
-- Δίπλα στα κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής δημιουργείται ο παραγωγικός συνεταιρισμός για τη μικρή εμπορευματική παραγωγή στην πόλη και ο παραγωγικός συνεταιρισμός των μικρών και μεσαίων αγροτών. Οι μικροί και μεσαίοι αγρότες συμμετέχουν με βάση την κατανομή στη γη και τις ζωικές μονάδες, με την οποία εντάχθηκαν στο συνεταιρισμό.
-- Αξιοποιούνται τα νέα επιτεύγματα των τεχνολογιών και της επιστήμης, με στόχο τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, τη διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου, ώστε να επιτυγχάνεται η ανύψωση του πολιτιστικού - μορφωτικού επιπέδου, να κατακτάται η ικανότητα ουσιαστικής συμμετοχής στον έλεγχο της διοίκησης, στους θεσμούς της εξουσίας.
-- Καταργείται κάθε είδους ιδιωτική - επιχειρηματική δραστηριότητα σε τομείς όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Ασφάλιση, η Παιδεία, ο Πολιτισμός, ο Αθλητισμός.
Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής παρέχει τη μοναδική δυνατότητα να διαμορφωθεί κεντρικός σχεδιασμός για την αξιοποίηση και κατανομή όλου του ανθρώπινου δυναμικού, για να εκμηδενισθεί η ανεργία.
Αυτό το σχεδιασμό και αυτή την κατανομή δεν την κατοχυρώνει ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, αφού το κάθε μονοπώλιο μπορεί να προγραμματίσει κοντοπρόθεσμα, το πολύ μεσοπρόθεσμα, τον ατομικό του προγραμματισμό με κριτήριο το κέρδος σε συνθήκες γενικότερης καπιταλιστικής αναρχίας.
O κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας στηρίζεται στην αξιοποίηση όλων των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της Ελλάδας, που αφορούν τις ανθρώπινες ανάγκες, χωρίς ανισομέρειες και μακριά από κάθε περιορισμό που προκύπτει από τη διαπλοκή της ελληνικής οικονομίας από την ιμπεριαλιστική ΕΕ και τους διάφορους μηχανισμούς τύπου τρόικας. Εξειδικεύεται κατά κλάδο, και διακλαδώνεται κατά περιφέρεια της χώρας και κατά κατηγορία.
Οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί συνδέονται με τον Κεντρικό Σχεδιασμό με πλάνα παραγωγής και κατανομής, πλάνα κατανάλωσης πρώτων υλών, ενέργειας, νέων μηχανημάτων και υπηρεσιών.
Υγεία - Πρόνοια - Παιδεία δωρεάν για όλους
-- Οργανώνεται από κρατικούς οργανισμούς - ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ινστιτούτα, κλπ. - η επιστημονική έρευνα, η οποία υπηρετεί τον Κεντρικό Σχεδιασμό, τη διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών, με γνώμονα την ανάπτυξη της κοινωνικής ευημερίας.
-- Ολοι οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν ισότιμα, με βάση τις ανάγκες τους, ισότιμες υπηρεσίες δημόσιες και δωρεάν, Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης, αναψυχής, προστασίας των παιδιών και υπερηλίκων, πολύ φτηνές υπηρεσίες (και σε ορισμένες περιπτώσεις δωρεάν) μεταφορών, τηλεπικοινωνιών, ενέργειας και ύδρευσης για λαϊκή κατανάλωση, κλπ.
-- Διαμορφώνονται κρατικές κοινωνικές υποδομές που παρέχουν υψηλής ποιότητας κοινωνικές υπηρεσίες για την κάλυψη αναγκών που σήμερα αντιμετωπίζονται από το ατομικό και οικογενειακό νοικοκυριό (π.χ., εστιατόρια σε τόπους δουλειάς, σε σχολεία).
-- Παρέχεται σε όλα τα παιδιά προσχολικής ηλικίας δημόσια και δωρεάν υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Εξασφαλίζεται αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν γενική δωδεκάχρονη εκπαίδευση για όλους μέσα από έναν τύπο σχολείου με ενιαία δομή, πρόγραμμα, διοίκηση και λειτουργία, υλικοτεχνική υποδομή, ενιαία εκπαιδευμένο εξειδικευμένο προσωπικό. Εξασφαλίζεται αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν επαγγελματική εκπαίδευση μετά τη γενική υποχρεωτική εκπαίδευση. Εξασφαλίζεται εγγυημένη δουλειά με βάση το επιστημονικό και επαγγελματικό αντικείμενο για όλους και όλες, πριν ακόμα πάρουν το πτυχίο τους.
-- Διαμορφώνεται αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας.
H λαϊκή οικονομία δεν είναι συμβατή με τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως είναι η EE και το NATO. H λαϊκή εξουσία, ανάλογα με τις διεθνείς συνθήκες και τον περίγυρο της χώρας, θα επιδιώξει να αναπτυχθούν διακρατικές σχέσεις, με αμοιβαίο όφελος, ανάμεσα στην Ελλάδα και άλλες χώρες.
Η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας, οικονομίας, θα επιδιώξει να αξιοποιήσει κάθε ρωγμή αντίθεσης και ανταγωνισμού ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τη διαφύλαξη και ενίσχυση της λαϊκής εξουσίας, οικονομίας, της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Νέοι λαϊκοί θεσμοί
Η λαϊκή εξουσία θα στηριχθεί σε λαϊκούς θεσμούς που θα γεννήσει η πάλη και η πρωτοβουλία του εργατικού - λαϊκού κινήματος, θα αναδειχθούν, κατά συνέπεια, νέοι θεσμοί.
Βάση της λαϊκής εξουσίας θα είναι οι παραγωγικές μονάδες, οι τόποι εργασίας, στους οποίους θα ασκείται και ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος της διεύθυνσης. Mέσα από τις παραγωγικές κοινότητες θα εκλέγονται και θα ανακαλούνται όταν πρέπει οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στα όργανα εξουσίας.
Οι συνεταιρισμένοι μικροί εμπορευματοπαραγωγοί και αγρότες κατοχυρώνονται ως σύμμαχοι της εργατικής τάξης, εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους από τα κάτω προς τα πάνω με αντίστοιχα σώματα.
Οι νέοι και οι νέες που δε βρίσκονται στην εργασία, δηλαδή σπουδαστές, φοιτητές, θα εκλέγουν τους αντιπροσώπους μέσα από τις εκπαιδευτικές μονάδες, ενώ θα αξιοποιούνται με ειδικό τρόπο οι μαζικές οργανώσεις και ειδικές υπηρεσίες, ώστε να αντιπροσωπεύονται οι μη εργαζόμενοι για ειδικούς λόγους και οι συνταξιούχοι.
Η λαϊκή εξουσία θεσμοθετεί και παίρνει πρακτικά μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται η άσκηση του εργατικού και γενικότερα κοινωνικού ελέγχου, η ανεμπόδιστη άσκηση κριτικής σε αποφάσεις και χειρισμούς που εμποδίζουν την ανάπτυξη και ενίσχυση της λαϊκής οικονομίας. Είναι ζωτική ανάγκη να καταγγέλλονται πάσης φύσεως και προέλευσης αυθαιρεσίες, γραφειοκρατία ή άλλα αρνητικά φαινόμενα.
Εκλέγεται από τα κάτω προς τα πάνω το ανώτατο όργανο εξουσίας με μη μόνιμους και ανακλητούς εκπροσώπους, που δεν πρέπει να ξεκόβονται από την παραγωγή. Οπου χρειάζεται γίνεται απόσπαση κατά τη διάρκεια της θητείας τους ανάλογα με τις συγκεκριμένες ανάγκες. Οι αντιπρόσωποι, όπως λένε σήμερα «βουλευτές», δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο οικονομικό προνόμιο από τη συμμετοχή τους στα όργανα εξουσίας. Από το ανώτατο όργανο ορίζονται η κυβέρνηση, οι επικεφαλής των διαφόρων εκτελεστικής αρμοδιότητας τομέων (υπουργεία, διευθύνσεις, επιτροπές, κλπ.).
Διαμορφώνεται αντίστοιχο Σύνταγμα, εργατικό δίκαιο και οικογενειακό δίκαιο, που κατοχυρώνει τις νέες σχέσεις. Tο Δικαστικό Σώμα συγκροτείται από αιρετούς και ανακλητούς λαϊκούς δικαστές, καθώς και από μόνιμο δικαστικό προσωπικό, υπόλογους στους θεσμούς της εργατικής εξουσίας.
Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η πολιτική πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ, πρόταση συσπείρωσης και συνεργασίας. Απευθύνεται στην εργατική τάξη, στους αυτοαπασχολούμενους, στη φτωχή αγροτιά, στα κινήματα της νεολαίας, των γυναικών, σε κάθε κίνημα και μορφή οργάνωσης με διάθεση αντίστασης στα μονοπώλια, στον ιμπεριαλισμό.
Ριζοσπάστης 23 Μαίου 2010
-- Γίνεται κοινωνική λαϊκή περιουσία ο κλάδος επεξεργασίας πρώτων υλών, οι κλάδοι της μεταποίησης, η παραγωγή μηχανημάτων, η ενέργεια, οι μαζικές μεταφορές, οι τηλεπικοινωνίες, το συγκεντρωμένο εμπόριο, με στόχο όσο το δυνατόν πιο αυτοδύναμη οικονομία, μειώνοντας την εξάρτησή της από το εξωτερικό εμπόριο και τις συναλλαγές με τις καπιταλιστικές οικονομίες, τους διεθνικούς μονοπωλιακούς ομίλους σε τέτοιους κρίσιμους τομείς.
-- Κοινωνικοποιείται η γη, οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις στον αγροτικό τομέα, διαμορφώνονται κρατικές παραγωγικές μονάδες για την παραγωγή και επεξεργασία αγροτικών προϊόντων ως πρώτων υλών ή άμεσα καταναλώσιμων.
-- Δίπλα στα κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής δημιουργείται ο παραγωγικός συνεταιρισμός για τη μικρή εμπορευματική παραγωγή στην πόλη και ο παραγωγικός συνεταιρισμός των μικρών και μεσαίων αγροτών. Οι μικροί και μεσαίοι αγρότες συμμετέχουν με βάση την κατανομή στη γη και τις ζωικές μονάδες, με την οποία εντάχθηκαν στο συνεταιρισμό.
-- Αξιοποιούνται τα νέα επιτεύγματα των τεχνολογιών και της επιστήμης, με στόχο τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, τη διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου, ώστε να επιτυγχάνεται η ανύψωση του πολιτιστικού - μορφωτικού επιπέδου, να κατακτάται η ικανότητα ουσιαστικής συμμετοχής στον έλεγχο της διοίκησης, στους θεσμούς της εξουσίας.
-- Καταργείται κάθε είδους ιδιωτική - επιχειρηματική δραστηριότητα σε τομείς όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Ασφάλιση, η Παιδεία, ο Πολιτισμός, ο Αθλητισμός.
Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής παρέχει τη μοναδική δυνατότητα να διαμορφωθεί κεντρικός σχεδιασμός για την αξιοποίηση και κατανομή όλου του ανθρώπινου δυναμικού, για να εκμηδενισθεί η ανεργία.
Αυτό το σχεδιασμό και αυτή την κατανομή δεν την κατοχυρώνει ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, αφού το κάθε μονοπώλιο μπορεί να προγραμματίσει κοντοπρόθεσμα, το πολύ μεσοπρόθεσμα, τον ατομικό του προγραμματισμό με κριτήριο το κέρδος σε συνθήκες γενικότερης καπιταλιστικής αναρχίας.
O κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας στηρίζεται στην αξιοποίηση όλων των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της Ελλάδας, που αφορούν τις ανθρώπινες ανάγκες, χωρίς ανισομέρειες και μακριά από κάθε περιορισμό που προκύπτει από τη διαπλοκή της ελληνικής οικονομίας από την ιμπεριαλιστική ΕΕ και τους διάφορους μηχανισμούς τύπου τρόικας. Εξειδικεύεται κατά κλάδο, και διακλαδώνεται κατά περιφέρεια της χώρας και κατά κατηγορία.
Οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί συνδέονται με τον Κεντρικό Σχεδιασμό με πλάνα παραγωγής και κατανομής, πλάνα κατανάλωσης πρώτων υλών, ενέργειας, νέων μηχανημάτων και υπηρεσιών.
Υγεία - Πρόνοια - Παιδεία δωρεάν για όλους
-- Οργανώνεται από κρατικούς οργανισμούς - ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ινστιτούτα, κλπ. - η επιστημονική έρευνα, η οποία υπηρετεί τον Κεντρικό Σχεδιασμό, τη διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών, με γνώμονα την ανάπτυξη της κοινωνικής ευημερίας.
-- Ολοι οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν ισότιμα, με βάση τις ανάγκες τους, ισότιμες υπηρεσίες δημόσιες και δωρεάν, Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης, αναψυχής, προστασίας των παιδιών και υπερηλίκων, πολύ φτηνές υπηρεσίες (και σε ορισμένες περιπτώσεις δωρεάν) μεταφορών, τηλεπικοινωνιών, ενέργειας και ύδρευσης για λαϊκή κατανάλωση, κλπ.
-- Διαμορφώνονται κρατικές κοινωνικές υποδομές που παρέχουν υψηλής ποιότητας κοινωνικές υπηρεσίες για την κάλυψη αναγκών που σήμερα αντιμετωπίζονται από το ατομικό και οικογενειακό νοικοκυριό (π.χ., εστιατόρια σε τόπους δουλειάς, σε σχολεία).
-- Παρέχεται σε όλα τα παιδιά προσχολικής ηλικίας δημόσια και δωρεάν υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Εξασφαλίζεται αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν γενική δωδεκάχρονη εκπαίδευση για όλους μέσα από έναν τύπο σχολείου με ενιαία δομή, πρόγραμμα, διοίκηση και λειτουργία, υλικοτεχνική υποδομή, ενιαία εκπαιδευμένο εξειδικευμένο προσωπικό. Εξασφαλίζεται αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν επαγγελματική εκπαίδευση μετά τη γενική υποχρεωτική εκπαίδευση. Εξασφαλίζεται εγγυημένη δουλειά με βάση το επιστημονικό και επαγγελματικό αντικείμενο για όλους και όλες, πριν ακόμα πάρουν το πτυχίο τους.
-- Διαμορφώνεται αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας.
H λαϊκή οικονομία δεν είναι συμβατή με τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως είναι η EE και το NATO. H λαϊκή εξουσία, ανάλογα με τις διεθνείς συνθήκες και τον περίγυρο της χώρας, θα επιδιώξει να αναπτυχθούν διακρατικές σχέσεις, με αμοιβαίο όφελος, ανάμεσα στην Ελλάδα και άλλες χώρες.
Η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας, οικονομίας, θα επιδιώξει να αξιοποιήσει κάθε ρωγμή αντίθεσης και ανταγωνισμού ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τη διαφύλαξη και ενίσχυση της λαϊκής εξουσίας, οικονομίας, της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Νέοι λαϊκοί θεσμοί
Η λαϊκή εξουσία θα στηριχθεί σε λαϊκούς θεσμούς που θα γεννήσει η πάλη και η πρωτοβουλία του εργατικού - λαϊκού κινήματος, θα αναδειχθούν, κατά συνέπεια, νέοι θεσμοί.
Βάση της λαϊκής εξουσίας θα είναι οι παραγωγικές μονάδες, οι τόποι εργασίας, στους οποίους θα ασκείται και ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος της διεύθυνσης. Mέσα από τις παραγωγικές κοινότητες θα εκλέγονται και θα ανακαλούνται όταν πρέπει οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στα όργανα εξουσίας.
Οι συνεταιρισμένοι μικροί εμπορευματοπαραγωγοί και αγρότες κατοχυρώνονται ως σύμμαχοι της εργατικής τάξης, εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους από τα κάτω προς τα πάνω με αντίστοιχα σώματα.
Οι νέοι και οι νέες που δε βρίσκονται στην εργασία, δηλαδή σπουδαστές, φοιτητές, θα εκλέγουν τους αντιπροσώπους μέσα από τις εκπαιδευτικές μονάδες, ενώ θα αξιοποιούνται με ειδικό τρόπο οι μαζικές οργανώσεις και ειδικές υπηρεσίες, ώστε να αντιπροσωπεύονται οι μη εργαζόμενοι για ειδικούς λόγους και οι συνταξιούχοι.
Η λαϊκή εξουσία θεσμοθετεί και παίρνει πρακτικά μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται η άσκηση του εργατικού και γενικότερα κοινωνικού ελέγχου, η ανεμπόδιστη άσκηση κριτικής σε αποφάσεις και χειρισμούς που εμποδίζουν την ανάπτυξη και ενίσχυση της λαϊκής οικονομίας. Είναι ζωτική ανάγκη να καταγγέλλονται πάσης φύσεως και προέλευσης αυθαιρεσίες, γραφειοκρατία ή άλλα αρνητικά φαινόμενα.
Εκλέγεται από τα κάτω προς τα πάνω το ανώτατο όργανο εξουσίας με μη μόνιμους και ανακλητούς εκπροσώπους, που δεν πρέπει να ξεκόβονται από την παραγωγή. Οπου χρειάζεται γίνεται απόσπαση κατά τη διάρκεια της θητείας τους ανάλογα με τις συγκεκριμένες ανάγκες. Οι αντιπρόσωποι, όπως λένε σήμερα «βουλευτές», δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο οικονομικό προνόμιο από τη συμμετοχή τους στα όργανα εξουσίας. Από το ανώτατο όργανο ορίζονται η κυβέρνηση, οι επικεφαλής των διαφόρων εκτελεστικής αρμοδιότητας τομέων (υπουργεία, διευθύνσεις, επιτροπές, κλπ.).
Διαμορφώνεται αντίστοιχο Σύνταγμα, εργατικό δίκαιο και οικογενειακό δίκαιο, που κατοχυρώνει τις νέες σχέσεις. Tο Δικαστικό Σώμα συγκροτείται από αιρετούς και ανακλητούς λαϊκούς δικαστές, καθώς και από μόνιμο δικαστικό προσωπικό, υπόλογους στους θεσμούς της εργατικής εξουσίας.
Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η πολιτική πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ, πρόταση συσπείρωσης και συνεργασίας. Απευθύνεται στην εργατική τάξη, στους αυτοαπασχολούμενους, στη φτωχή αγροτιά, στα κινήματα της νεολαίας, των γυναικών, σε κάθε κίνημα και μορφή οργάνωσης με διάθεση αντίστασης στα μονοπώλια, στον ιμπεριαλισμό.
Ριζοσπάστης 23 Μαίου 2010
Κι αν φιμώναμε τα blogs;Μεγαλοδημοσιογράφοι vs μεγαλοbloggers
Κατ’αρχάς, δεν διατυπώνω άποψη ∙ καταθέτω προβληματισμό.
Στο ερώτημα «είναι σημαντικό το ποιος το λέει ή το τι λέει;» απαντάω πως είναι σημαντικό το ποιος το λέει. Κι αυτό για έναν πολύ απλό λόγο. Γιατί έχω δει δημοσιογράφους να λαϊκίζουν ανελέητα μπροστά στην οργή του κόσμου, ενώ επί της ουσίας στηρίζουν το εκάστοτε έργο της επιτροπής που διαχειρίζεται τα ζητήματα της αστικής τάξης (το λένε και κυβέρνηση).
Το επόμενο ερώτημα που τίθεται είναι «μπορεί να λέει ο καθένας ό, τι θέλει;».(Ξέρουμε καλά πως δεν είναι αυτό ο ορισμός της Δημοκρατίας)Και απαντώ ναι, όχι επειδή θεωρώ πως ότι ειπωθεί στον κόσμο αυτό έχει αξία να ειπωθεί, πως κάθε καρυδιάς καρύδια που διατυπώνει την μαλακία του(προσοχή αναφέρομαι σε ακραίες μαλακίες) πρέπει να ακουστεί και να επηρεάσει. Πόση σημασία και τι εμβέλεια θα δώσεις στην Χρυσή Αυγή; Επειδή όμως αδυνατώ να βρω κριτήρια βάσει των οποίων θα απαγόρευε κανείς ακραίες φασιστικές, εθνικιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις, κι επειδή στο κάτω κάτω της γραφής ,στην κοινωνία που ονειρεύομαι να στήσω δεν θα χωράνε στο μυαλό των ανθρώπων τέτοιες γελοιότητες, λέγε ό, τι γουστάρεις.
Τα ερωτήματα λοιπόν που θέλω να θέσω σε όσους τάχθηκαν ενάντια στα blogs τις τελευταίες μέρες είναι τα εξης:
Πώς είναι δυνατόν να δίνετε βήμα στους Χρυσαυγίτες, πως είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να έχουν δυνατότητα επηρεασμού και δυνατότητα δημόσιας έκφρασης μέσω εφημερίδων και διαδικτύου και την ίδια στιγμή να τάσσεστε ενάντια στο κάθε μεγάλο blog που επηρεάζει κόσμο; Ο ένας διακηρύσσει το μίσος και ο άλλος ψέματα και πολιτικολογίες -συχνά-χειρίστου είδους. Ποιος είναι χειρότερος;
Δεύτερον, γιατί ο Καψής κι ο Πρετεντέρης και η Τρέμη ή η Μακρή –που είναι και βαμμένη πράσινη ,την ζηλεύει ακόμη κι ο Πεταλωτής – να έχουν δυνατότητα επηρεασμού; Τι παραπάνω έχουν από τους bloggers;
Όταν παίρνει κανείς τον Ριζοσπάστη ή την Αυγή ή τον Δρόμο ξέρει ποιος του απευθύνεται. Ξέρει ότι διαβάζοντας τον «Ρ» θα δεχτεί ΚΚΕδικη προπαγάνδα
και διαβάζοντας την Αυγή και τον Δρόμο θα δεχτεί ΣΥΡΙΖεικη προπαγάνδα.
Όταν διαβάζεις όμως στην Καθημερινή αστειότητες, συντηρητικές κορώνες, που ταυτίζονται με τις απόψεις των εκπροσώπων της Ακροδεξιάς, για τις απεργίες του ΠΑΜΕ στο λιμάνι, έχεις υπ’ όψιν σου ότι σου απευθύνεται ένας εφοπλιστής; Έχεις υπ’ όψιν σου ότι υφίστασαι αυτό που λέμε «αστική προπαγάνδα»;
Όταν διαβάζεις τα ΝΕΑ έχεις υπ ‘όψιν σου θα δεχτείς αφενός αστική προπαγάνδα και αφετέρου ΠαΣοΚική προπαγάνδα;
Δηλαδή γιατί Γιώργος Παπαχρήστου έχει δικαίωμα σε ένα άρθρο του στα σαββατιάτικα ΝΕΑ* να συγκεντρώνει όλη την αστική προπαγάνδα ,να επηρεάζει συνειδήσεις και να πείθει κόσμο να πληρώσει τα κερατιάτικα της αστικής τάξης;
Και πάνω απ’ όλα εξ ’ονόματος ποιού του κάνει;
Άλλωστε την αντίληψη των μεγαλοδημοσιογράφων, αυτών που τρώνε τον Γκαίμπελς για πρωινό , για την δημοσιογραφία και την πλουραλισμό την βλέπουμε κάθε μέρα
1)στα πάνελς που ψάχνεις τους αριστερούς με τον μεγενθυτικό φακό,
2)στην πλειοψηφία των εφημερίδων που παλεύουν να πείσουν τον κόσμο να συνδράμει για να βγει το κεφάλαιο από την κρίση του
3) στην κάλυψη των πορειών και των διαδηλώσεων
4)στην παρέμβαση που έγινε πριν λίγες βδομάδες από εκπαιδευτικούς στο δελτίο της ΝΕΤ , την οποία παρεμπιπτόντως την πληρώνουμε εγώ κι εσύ, που οι δημοσιογράφοι που μονοπωλούν την διαμόρφωση της κοινής γνώμης πέσαν να τους φάνε
Για ποια δημοσιογραφία μιλάτε; Για ποια ελευθεροτυπία;
Από την άλλη υπάρχουν οι bloggers που νομίζουν ότι πολιτικολογούν, που αναρτούν ειδήσεις ψευδείς ,που βασίζονται σε φήμες που κάπου άκουσε το καναρίνι τους, που διατυπώνουν συχνά απόψεις επιπέδου δημοτικού. Προσωπικά είχα συναντήσει ανακριβή είδηση σε μεγάλο blog ,είχα στείλει μήνυμα στον διαχειριστή για την αποκατάσταση της αλήθειες το οποίο μήνυμα δεν ανέβηκε ποτέ. (γιατί άραγε; )
Διαβάζοντας το κείμενο δεύτερη φορά αναρωτιέμαι ακόμα κι εγώ, γιατί επικεντρώνομαι στα αρνητικά των blogs. Και μου απαντώ: μια φορά ψεύτης,πάντα ψεύτης.
Και σε τούτο το σημείο αναρωτιέμαι «ποιος το λέει;».
Γιατί αν είσαι ένας βλαμμένος που μεταδίδεις ανακριβείς ειδήσεις, κάνεις γελοία σχόλια που δείχνουν ότι σε πρώτη φάση έχεις παραπληροφορηθεί, τότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσπαθήσω να πείσω τον κόσμο ότι είσαι βλαμμένος.
(Δεν είμαι φαν της νομιμότητας, με την έννοια ότι δεν την επικαλούμαι όταν η κουβέντα στρέφεται στην ηθική, αλλά στο κάτω κάτω ποιος είσαι ,ρε φίλε, που σκορπάς φήμες; Και το λέω επειδή έχει καεί η γούνα μου, επειδή έχω δει δηλώσεις ερμηνευμένες δήθεν λάθος, επειδή έχω δει κατάφορα ψέματα να αναρτώνται κι επειδή στο κάτω κάτω της γραφής, αν ο κάθε μαλάκας μεγαλοδημοσιογράφος διαδώσει ένα ψέμα ή συκοφαντήσει έναν βουλευτή, ξέρουμε όλοι ποιος το είπε, και ξέρει και ο υπό συκοφάντηση πολιτικός από ποιον να ζητήσει το λόγο, σε ποιον να κάνει μήνυση.)
Αν τώρα επι τούτου διαδίδεις φήμες, επί τούτου συκοφαντείς επί σκοπώ παρερμηνεύεις, επί σκοπώ δεν δημοσιεύεις το σχόλιό μου για το ψέμα που αναρτήθηκε στο blog σου, τότε επίτρεψέ μου να σου πω πως είσαι ένας καλοπληρωμένος προβοκάτορας και δεν έχω καμία όρεξη να υπερασπιστώ έναν καλοπληρωμένο προβοκάτορα.
Ναι, την ξέρουμε όλοι την ρήση του Βολταίρου περί υπεράσπισης μέχρι θανάτου του δικαιώματος να λέγεται η διαφορετική άποψη. Νομίζω πως πιο εύκολα θα υπερασπιζόμουν τα δικαιώματα ενός χρυσαυγτίτη, παρά τα δικαιώματα ενός καλοπληρωμένου προβοκάτορα blogger.
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία
*http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4575930
Στο ερώτημα «είναι σημαντικό το ποιος το λέει ή το τι λέει;» απαντάω πως είναι σημαντικό το ποιος το λέει. Κι αυτό για έναν πολύ απλό λόγο. Γιατί έχω δει δημοσιογράφους να λαϊκίζουν ανελέητα μπροστά στην οργή του κόσμου, ενώ επί της ουσίας στηρίζουν το εκάστοτε έργο της επιτροπής που διαχειρίζεται τα ζητήματα της αστικής τάξης (το λένε και κυβέρνηση).
Το επόμενο ερώτημα που τίθεται είναι «μπορεί να λέει ο καθένας ό, τι θέλει;».(Ξέρουμε καλά πως δεν είναι αυτό ο ορισμός της Δημοκρατίας)Και απαντώ ναι, όχι επειδή θεωρώ πως ότι ειπωθεί στον κόσμο αυτό έχει αξία να ειπωθεί, πως κάθε καρυδιάς καρύδια που διατυπώνει την μαλακία του(προσοχή αναφέρομαι σε ακραίες μαλακίες) πρέπει να ακουστεί και να επηρεάσει. Πόση σημασία και τι εμβέλεια θα δώσεις στην Χρυσή Αυγή; Επειδή όμως αδυνατώ να βρω κριτήρια βάσει των οποίων θα απαγόρευε κανείς ακραίες φασιστικές, εθνικιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις, κι επειδή στο κάτω κάτω της γραφής ,στην κοινωνία που ονειρεύομαι να στήσω δεν θα χωράνε στο μυαλό των ανθρώπων τέτοιες γελοιότητες, λέγε ό, τι γουστάρεις.
Τα ερωτήματα λοιπόν που θέλω να θέσω σε όσους τάχθηκαν ενάντια στα blogs τις τελευταίες μέρες είναι τα εξης:
Πώς είναι δυνατόν να δίνετε βήμα στους Χρυσαυγίτες, πως είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να έχουν δυνατότητα επηρεασμού και δυνατότητα δημόσιας έκφρασης μέσω εφημερίδων και διαδικτύου και την ίδια στιγμή να τάσσεστε ενάντια στο κάθε μεγάλο blog που επηρεάζει κόσμο; Ο ένας διακηρύσσει το μίσος και ο άλλος ψέματα και πολιτικολογίες -συχνά-χειρίστου είδους. Ποιος είναι χειρότερος;
Δεύτερον, γιατί ο Καψής κι ο Πρετεντέρης και η Τρέμη ή η Μακρή –που είναι και βαμμένη πράσινη ,την ζηλεύει ακόμη κι ο Πεταλωτής – να έχουν δυνατότητα επηρεασμού; Τι παραπάνω έχουν από τους bloggers;
Όταν παίρνει κανείς τον Ριζοσπάστη ή την Αυγή ή τον Δρόμο ξέρει ποιος του απευθύνεται. Ξέρει ότι διαβάζοντας τον «Ρ» θα δεχτεί ΚΚΕδικη προπαγάνδα
και διαβάζοντας την Αυγή και τον Δρόμο θα δεχτεί ΣΥΡΙΖεικη προπαγάνδα.
Όταν διαβάζεις όμως στην Καθημερινή αστειότητες, συντηρητικές κορώνες, που ταυτίζονται με τις απόψεις των εκπροσώπων της Ακροδεξιάς, για τις απεργίες του ΠΑΜΕ στο λιμάνι, έχεις υπ’ όψιν σου ότι σου απευθύνεται ένας εφοπλιστής; Έχεις υπ’ όψιν σου ότι υφίστασαι αυτό που λέμε «αστική προπαγάνδα»;
Όταν διαβάζεις τα ΝΕΑ έχεις υπ ‘όψιν σου θα δεχτείς αφενός αστική προπαγάνδα και αφετέρου ΠαΣοΚική προπαγάνδα;
Δηλαδή γιατί Γιώργος Παπαχρήστου έχει δικαίωμα σε ένα άρθρο του στα σαββατιάτικα ΝΕΑ* να συγκεντρώνει όλη την αστική προπαγάνδα ,να επηρεάζει συνειδήσεις και να πείθει κόσμο να πληρώσει τα κερατιάτικα της αστικής τάξης;
Και πάνω απ’ όλα εξ ’ονόματος ποιού του κάνει;
Άλλωστε την αντίληψη των μεγαλοδημοσιογράφων, αυτών που τρώνε τον Γκαίμπελς για πρωινό , για την δημοσιογραφία και την πλουραλισμό την βλέπουμε κάθε μέρα
1)στα πάνελς που ψάχνεις τους αριστερούς με τον μεγενθυτικό φακό,
2)στην πλειοψηφία των εφημερίδων που παλεύουν να πείσουν τον κόσμο να συνδράμει για να βγει το κεφάλαιο από την κρίση του
3) στην κάλυψη των πορειών και των διαδηλώσεων
4)στην παρέμβαση που έγινε πριν λίγες βδομάδες από εκπαιδευτικούς στο δελτίο της ΝΕΤ , την οποία παρεμπιπτόντως την πληρώνουμε εγώ κι εσύ, που οι δημοσιογράφοι που μονοπωλούν την διαμόρφωση της κοινής γνώμης πέσαν να τους φάνε
Για ποια δημοσιογραφία μιλάτε; Για ποια ελευθεροτυπία;
Από την άλλη υπάρχουν οι bloggers που νομίζουν ότι πολιτικολογούν, που αναρτούν ειδήσεις ψευδείς ,που βασίζονται σε φήμες που κάπου άκουσε το καναρίνι τους, που διατυπώνουν συχνά απόψεις επιπέδου δημοτικού. Προσωπικά είχα συναντήσει ανακριβή είδηση σε μεγάλο blog ,είχα στείλει μήνυμα στον διαχειριστή για την αποκατάσταση της αλήθειες το οποίο μήνυμα δεν ανέβηκε ποτέ. (γιατί άραγε; )
Διαβάζοντας το κείμενο δεύτερη φορά αναρωτιέμαι ακόμα κι εγώ, γιατί επικεντρώνομαι στα αρνητικά των blogs. Και μου απαντώ: μια φορά ψεύτης,πάντα ψεύτης.
Και σε τούτο το σημείο αναρωτιέμαι «ποιος το λέει;».
Γιατί αν είσαι ένας βλαμμένος που μεταδίδεις ανακριβείς ειδήσεις, κάνεις γελοία σχόλια που δείχνουν ότι σε πρώτη φάση έχεις παραπληροφορηθεί, τότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσπαθήσω να πείσω τον κόσμο ότι είσαι βλαμμένος.
(Δεν είμαι φαν της νομιμότητας, με την έννοια ότι δεν την επικαλούμαι όταν η κουβέντα στρέφεται στην ηθική, αλλά στο κάτω κάτω ποιος είσαι ,ρε φίλε, που σκορπάς φήμες; Και το λέω επειδή έχει καεί η γούνα μου, επειδή έχω δει δηλώσεις ερμηνευμένες δήθεν λάθος, επειδή έχω δει κατάφορα ψέματα να αναρτώνται κι επειδή στο κάτω κάτω της γραφής, αν ο κάθε μαλάκας μεγαλοδημοσιογράφος διαδώσει ένα ψέμα ή συκοφαντήσει έναν βουλευτή, ξέρουμε όλοι ποιος το είπε, και ξέρει και ο υπό συκοφάντηση πολιτικός από ποιον να ζητήσει το λόγο, σε ποιον να κάνει μήνυση.)
Αν τώρα επι τούτου διαδίδεις φήμες, επί τούτου συκοφαντείς επί σκοπώ παρερμηνεύεις, επί σκοπώ δεν δημοσιεύεις το σχόλιό μου για το ψέμα που αναρτήθηκε στο blog σου, τότε επίτρεψέ μου να σου πω πως είσαι ένας καλοπληρωμένος προβοκάτορας και δεν έχω καμία όρεξη να υπερασπιστώ έναν καλοπληρωμένο προβοκάτορα.
Ναι, την ξέρουμε όλοι την ρήση του Βολταίρου περί υπεράσπισης μέχρι θανάτου του δικαιώματος να λέγεται η διαφορετική άποψη. Νομίζω πως πιο εύκολα θα υπερασπιζόμουν τα δικαιώματα ενός χρυσαυγτίτη, παρά τα δικαιώματα ενός καλοπληρωμένου προβοκάτορα blogger.
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία
*http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4575930
Πέμπτη 20 Μαΐου 2010
Έχουμε γεμίσει σοσιαλιστές
Ένα άρθράκι από ΤΑ ΝΕΑ 20/5/2010 που μου άρεσε
Πολιτι(στι)κή βιομηχανία
Του Γιώργου Βέλτσου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 20 Μαΐου 2010
"Η ΔΙΑΦΟΡΑ του περιβόητου Σόρος και του Μπιλ Γκέιτς από τους εγχώριους βιομηχάνους είναι πως οι δύο πρώτοι με το «φιλάνθρωπο» έργο τους αποκαθιστούν την ισορροπία τρόμου μέσα στο σύστημα με ένα είδος αναδιανομής του πλούτου τους, ενώ οι δεύτεροι με τον πραγματισμό τους κερδίζουν χρήματα ώστε να κερδίσουν περισσότερα. Επιπλέον, υποδεικνύουν και το πώς.
Και φυσικά η «φιλανθρωπία» στον Σόρος και τον Γκέιτς δεν είναι ιδιοσυγκρασιακό προτέρημα. Απλούστατα, τα τζίνια της παγκοσμιοποίησης αφήνουν ιδιοφυώς το σύστημα να διαιωνίζεται, τη στιγμή που δημιουργεί και το αντίθετό του: δαπάνη αντί για συσσώρευση, φιλευσπλαχνία αντί για κακία.
Να μην ξανακούσω λοιπόν τον κ. Δασκαλόπουλο να υποδεικνύει από άμβωνος- με γραβάτα ασορτί με το μοβ φόρεμα της κυρίας Κατσέλη. Ας ακολουθήσει το παράδειγμα των ευφυεστέρων του είδους του:
«Πέθανε φτωχός και επίστρεψε τον πλούτο σου σ΄ αυτούς που τον έχουν ανάγκη, αφού εσύ έχεις περισσότερα από όσα θα μπορούσες να ξοδέψεις σε μια ζωή».
Ή, με δικά μου λόγια: πέθανε πολιτικός και πάρε πίσω τον πλούτο σου από αυτούς που τον είχαν ανάγκη, αφού εσύ έχεις λιγότερα απ΄ όσα θα ήθελες να κερδίσεις σε μια ζωή."
Με τόσους αμφισβητιτές του καπιταλιστικού συστήματος,με τέτοια επίθεση ενάντια στους "κερδοσκόπους",με τέτοιο μένος για την αναδιανομή του πλούτου(τα λεγε κι ο Γιωργάκης προεκλογικα)αναρωτιέμαι γιατί δεν έχει γίνει ακόμα η Επανάσταση....
Θα σταθώ στην φράση της Κανέλλη.Όσο παραμένουμε στο υπάρχον καθεστώς, η μόνη αναδιανομή που θα γίνεται θα είναι αυτή της φτώχειας.
Πολιτι(στι)κή βιομηχανία
Του Γιώργου Βέλτσου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 20 Μαΐου 2010
"Η ΔΙΑΦΟΡΑ του περιβόητου Σόρος και του Μπιλ Γκέιτς από τους εγχώριους βιομηχάνους είναι πως οι δύο πρώτοι με το «φιλάνθρωπο» έργο τους αποκαθιστούν την ισορροπία τρόμου μέσα στο σύστημα με ένα είδος αναδιανομής του πλούτου τους, ενώ οι δεύτεροι με τον πραγματισμό τους κερδίζουν χρήματα ώστε να κερδίσουν περισσότερα. Επιπλέον, υποδεικνύουν και το πώς.
Και φυσικά η «φιλανθρωπία» στον Σόρος και τον Γκέιτς δεν είναι ιδιοσυγκρασιακό προτέρημα. Απλούστατα, τα τζίνια της παγκοσμιοποίησης αφήνουν ιδιοφυώς το σύστημα να διαιωνίζεται, τη στιγμή που δημιουργεί και το αντίθετό του: δαπάνη αντί για συσσώρευση, φιλευσπλαχνία αντί για κακία.
Να μην ξανακούσω λοιπόν τον κ. Δασκαλόπουλο να υποδεικνύει από άμβωνος- με γραβάτα ασορτί με το μοβ φόρεμα της κυρίας Κατσέλη. Ας ακολουθήσει το παράδειγμα των ευφυεστέρων του είδους του:
«Πέθανε φτωχός και επίστρεψε τον πλούτο σου σ΄ αυτούς που τον έχουν ανάγκη, αφού εσύ έχεις περισσότερα από όσα θα μπορούσες να ξοδέψεις σε μια ζωή».
Ή, με δικά μου λόγια: πέθανε πολιτικός και πάρε πίσω τον πλούτο σου από αυτούς που τον είχαν ανάγκη, αφού εσύ έχεις λιγότερα απ΄ όσα θα ήθελες να κερδίσεις σε μια ζωή."
Με τόσους αμφισβητιτές του καπιταλιστικού συστήματος,με τέτοια επίθεση ενάντια στους "κερδοσκόπους",με τέτοιο μένος για την αναδιανομή του πλούτου(τα λεγε κι ο Γιωργάκης προεκλογικα)αναρωτιέμαι γιατί δεν έχει γίνει ακόμα η Επανάσταση....
Θα σταθώ στην φράση της Κανέλλη.Όσο παραμένουμε στο υπάρχον καθεστώς, η μόνη αναδιανομή που θα γίνεται θα είναι αυτή της φτώχειας.
Τετάρτη 19 Μαΐου 2010
Και φούμα φούμα στη χώρα της συνέπειας
Το κάπνισμα δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Αυτό είναι σαφές. Η δυνατότητα όμως να απολαμβάνω τη ζωή με όποιον τρόπο θέλω, η δυνατότητα να διαλέγω πως θα πεθάνω, η δυνατότητα να θυσιάσω όση θέλω απ’τη ζωή μου στο όνομα οποιασδήποτε ηδονής, είναι δικαιώματα αναφαίρετα.
Την υποκρισία είναι που δεν ανέχομαι. Την υποκρισία ενός κράτους που φανερά αδιαφορεί. Την υποκρισία ενός συστήματος-του καπιταλιστικού- που στερείται του ανθρωπιστικού χαρακτήρα(το απέδειξε περίτρανα τον 20ο αιώνα και συνεχίζει να το αποδεικνύει μέχρι σήμερα). Την υποκρισία των κυβερνήσεων που την ίδια στιγμή που επιτρέπουν την καταστροφή του περιβάλλοντος, την ίδια στιγμή που αφήνουν τον καρκίνο να θερίζει την Θήβα, την ίδια στιγμή που στέλνουν στρατιώτες σε αποστολές του ΝΑΤΟ στο όνομα του ένοπλου ανθρωπισμού και του εκδημοκρατισμού των χωρών της Ανατολής μου κόβουν το τσιγάρο για να με προστατέψουν.
Γιατί; Γιατί τους στοιχίζω . Για να κοιτάξουμε προς το μέλλον. Προς την Αμερική ντε. Μέχρι πρότινος οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες αρνούνταν να αναλάβουν ανθρώπους με προβλήματα υγείας. Τώρα με το νόμο του Ομπάμα δεν ξέρω τι γίνεται.
Τα παραδείγματα υποκρισίας περισσεύουν. Τα επιχειρήματα περί ελεύθερου αέρα απ’ τον καρκίνο επίσης . Πάντως, μάλλον σε πιάσανε μαλάκα. Ο καρκίνος είναι στον αέρα που αναπνέεις, στην πατάτα που έφαγες το μεσημέρι και καρδιά σου με το άγχος «θα με απολύσουν ,θα βρω δουλειά, θα περάσει το παιδί μου στο πανεπιστήμιο;» έχει προ πολλού πάψει να είναι ακμαία.
Το κάπνισμα το απολαμβάνω. Το επιχείρημα ότι δεν είναι απόλαυση αλλά συνήθεια είναι γελοίο. Αν δεν το απολάμβανα δεν θα είχα καπνίσει δεύτερο τσιγάρο.
Δεν απαιτώ να εισπνεύσει κανένας τον καπνό μου. Απαιτώ όμως να σεβαστεί το δικαίωμά μου να ζήσω και να πεθάνω όπως θέλω. Ας μην αναλωθώ σε λύσεις του τύπου «διαχωρισμός καπνιζόντων και μη καπνιζόντων». Αυτό είναι αρμοδιότητα των ιθυνόντων.
Διαβάζω στο skai.gr ότι το 42% των Ελλήνων καπνίζει. http://www.skai.gr/news/health/article/143606/%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82%CE%9A%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BD%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%CE%B3%CF%8D%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82/
Θα πω αστειάκι: Σύμφωνα με τον νόμο της 1ης Ιούλη 2009 οι μεγάλοι δημόσιοι χώροι χωρίζονται ως εξής :70% χώρος μη καπνιστών 30 % χώρος καπνιστών. Αφού το ΠΑΣΟΚ με 43% έχει 160 βουλευτές, δηλαδή το 53,3 % των βουλευτών, γιατί οι καπνιστές με 42% δικαιούνται το 30% των δημοσίων χώρων;
Ορίστε και το σχετικό άρθρο της Κανέλλη.
http://paratiritisagionanargyron.blogspot.com/2009/06/blog-post_30.html
Τρίτη 18 Μαΐου 2010
Αγωνία με λαχτάρα
http://www.youtube.com/watch?v=y5aFBn0Kwas&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=4kC2QhoKnMQ&feature=related
Αυτό ακριβώς
Αγωνία με λαχτάρα να σε νοιάζομαι(καταραμμένη εφορία)
Αγωνία δυστυχώς να σε μοιράζομαι(με το ελληνικό δημόσιο αγαπημένε μισθέ)
(Παρ'όλ'αυτά να μην ξεχνιόμαστε. Η φοροδιαφυγή του Βοσκόπουλου δεν είναι τίποτα μπρόστά στην φοροαπαλλαγή,την νόμιμη φοροδιαφυγή,του Δασκαλόπουλου,του Βγενόπουλου και πολλών άλλων. Στο 25% η φορολόγηση του κεφαλαίου που βρίσκεται εδώ και χρόνια σε ελεύθερη πτώση.)
Αυτοί που φέυγουν(Γκερέκου)σφίγγουν τα χείλιαααα
Αυτοί που μένουν(Γερουλάνος) κρατούν μαντήλιααααα
Η Αριστερά και το Σύνταγμα
Όλα τα άρθρα,όλες οι φωνές που θέλουν το κομμουνιστικό κόμμα κόντρα στη Δημοκρατία,επειδή αμφισβητεί το Σύνταγμα έχουν δυο κύριους άξονες:
Πρώτος:ότι το Σύνταγμα είναι θεόπνευστο και κανένας δεν μπορεί να το αλλάξει. Το Σύνταγμα αποτελεί τον καταστατικό χάρτη του κράτους,τον απόλυτο και απαραβίαστο νόμο.Σύμφωνοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν επιεδέχεται αλλαγών. Δηλαδή όταν η Μαριέττα Γιαννάκου αποφάσισε να αναθεωρήσει το άρθρο 16 το 2005(μπορεί να ήταν και το 2006)για αν ανοίξει ο δρόμος για την εφαρμογή της Οδηγίας 36/05 περί εξίωσης κολλεγίων και πανεπιστημιών,δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Τότε το Σύνταγμα μπορούσε να το αμφισβητεί όποιος θέλει και μάλιστα,στη συγκεκριμένη περίπτωση,η αναθεώρηση δεν θα γινόταν προς όφελος του λαού.Τότε κύριε Μαρίνε*,η Γιαννάκου δεν είχε ορκιστεί πίστη στο Σύνταγμα;
Δεύτερος: Κρίνοντας κανείς από τις αντιδράσεις που έχουν παρατηρηθει θα νόμιζε πως το ΚΚΕ έκανε πραξικόπημα,πως δια της βίας αποφάσισε να αλλάξει το Σύνταγμα.Kάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ.
Σχόλιο: Οι ίδιοι άνθρωποι που κατηγορούν τους σοβιετικούς ότι τους αντιφρονούντες,τους αμφιβάλλοντες τους στέλναν σε στρατόπεδα εργασίας ή τους σκοτώναν,κατηγορούν τους αντιφρονούντες της δικής τους εποχής και πασχίζουν να τους σκοτώσουν ,σε πρώτη φάση,πολιτκά. Κρίμα που έχουμε εύκρατο κλίμα , και δεν μπορείτε να στείλετε όσους αμφισβητούν το υπάρχον καθεστώς σε κάποια αντίστοιχη Σιβηρία...
Quiz: Πώς λέγεται εκείνος που καταδικάζει του αντιφρονούντες,εκείνος όποτε του δίνεται ευκαιρία διακυρήσσει την πίστη στο υπάρχον καθεστώς και αποδοκιμάζει κάθε ειδους αμφισβήτιση;
Χαιρετίσματα στην εξουσία
*Άρθρο στο Βήμα 16 Μάη http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=123&artId=332066&dt=16/05/2010
Πρώτος:ότι το Σύνταγμα είναι θεόπνευστο και κανένας δεν μπορεί να το αλλάξει. Το Σύνταγμα αποτελεί τον καταστατικό χάρτη του κράτους,τον απόλυτο και απαραβίαστο νόμο.Σύμφωνοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν επιεδέχεται αλλαγών. Δηλαδή όταν η Μαριέττα Γιαννάκου αποφάσισε να αναθεωρήσει το άρθρο 16 το 2005(μπορεί να ήταν και το 2006)για αν ανοίξει ο δρόμος για την εφαρμογή της Οδηγίας 36/05 περί εξίωσης κολλεγίων και πανεπιστημιών,δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Τότε το Σύνταγμα μπορούσε να το αμφισβητεί όποιος θέλει και μάλιστα,στη συγκεκριμένη περίπτωση,η αναθεώρηση δεν θα γινόταν προς όφελος του λαού.Τότε κύριε Μαρίνε*,η Γιαννάκου δεν είχε ορκιστεί πίστη στο Σύνταγμα;
Δεύτερος: Κρίνοντας κανείς από τις αντιδράσεις που έχουν παρατηρηθει θα νόμιζε πως το ΚΚΕ έκανε πραξικόπημα,πως δια της βίας αποφάσισε να αλλάξει το Σύνταγμα.Kάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ.
Σχόλιο: Οι ίδιοι άνθρωποι που κατηγορούν τους σοβιετικούς ότι τους αντιφρονούντες,τους αμφιβάλλοντες τους στέλναν σε στρατόπεδα εργασίας ή τους σκοτώναν,κατηγορούν τους αντιφρονούντες της δικής τους εποχής και πασχίζουν να τους σκοτώσουν ,σε πρώτη φάση,πολιτκά. Κρίμα που έχουμε εύκρατο κλίμα , και δεν μπορείτε να στείλετε όσους αμφισβητούν το υπάρχον καθεστώς σε κάποια αντίστοιχη Σιβηρία...
Quiz: Πώς λέγεται εκείνος που καταδικάζει του αντιφρονούντες,εκείνος όποτε του δίνεται ευκαιρία διακυρήσσει την πίστη στο υπάρχον καθεστώς και αποδοκιμάζει κάθε ειδους αμφισβήτιση;
Χαιρετίσματα στην εξουσία
*Άρθρο στο Βήμα 16 Μάη http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=123&artId=332066&dt=16/05/2010
Βρείτε τις διαφορές
Τελικά τα πάντα είναι θέμα γλώσσας.
Να ας πούμε ΤΑ ΝΕΑ λένε σε σημερινό(18/5/2010) άρθρο που αναφέρεται σε εκ νέου πιέσεις τις τρόικας για την περικοπή μισθών στον ιδιωτικό τομέα:
"ο κ. Στρος-Καν είπε ότι μπορεί η μείωση των μισθών να είναι ένα πολύ επώδυνο μέτρο, πλην όμως είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η Ελλάδα να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της και να πουλά τα προϊόντα της στο εξωτερικό. "
Την ίδια στιγμή η Αριστερά και ιδιαίτερα η Κομμουνιστική Αριστερά λέει ότι η κυβέρνηση στηρίζει το κεφάλαιο-τους κερδοσκόπους ντε- και στοχεύει στη μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης.
Μάλιστα.Δηλαδή στο λένε μες στα μούτρα, ακόμα και με τις δικές τους λέξεις, ότι για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας-αυτό δεν περιλαμβάνει εμένα κι εσένα,αλλά τους εγχώριους "κερδοσκόπους"(θε μου μπλιαξ)-θα κόψουν μισθούς.
Με απόλυτη ειλικρίνεια μας λένε η άνθρωποι."Θα σε γαμήσω για να ενισχύσω την αστική τάξη".Κι εμείς τους ακούμε.Και μετά βρίζουμε λίγο την Αριστερά που πάλι έβγαλε τον κόσμο στο δρόμο και καθυστερύσαμε μισή ώρα. Μετά αναγακτούμε λίγο για τους μισθούς των υπαλλήλων της βουλής. Μετά λέμε"να πληρώσουν οι κλέφτες". Γιούρια!
Μονάχα όταν αλλάξει το περιεχόμενο της λέξης "κλέφτες" θα υπάρξει ουσιαστική ανατροπή,ουσιαστική αλλαγή.
Έλα τώρα που δεν καταλαβες.Την υπεραξία σου σ'την κλέβουν κάθε μέρα. ΝΟΜΙΜΑ.
Τελικά τα πάντα είναι θέμα γλώσσας
Να ας πούμε ΤΑ ΝΕΑ λένε σε σημερινό(18/5/2010) άρθρο που αναφέρεται σε εκ νέου πιέσεις τις τρόικας για την περικοπή μισθών στον ιδιωτικό τομέα:
"ο κ. Στρος-Καν είπε ότι μπορεί η μείωση των μισθών να είναι ένα πολύ επώδυνο μέτρο, πλην όμως είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η Ελλάδα να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της και να πουλά τα προϊόντα της στο εξωτερικό. "
Την ίδια στιγμή η Αριστερά και ιδιαίτερα η Κομμουνιστική Αριστερά λέει ότι η κυβέρνηση στηρίζει το κεφάλαιο-τους κερδοσκόπους ντε- και στοχεύει στη μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης.
Μάλιστα.Δηλαδή στο λένε μες στα μούτρα, ακόμα και με τις δικές τους λέξεις, ότι για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας-αυτό δεν περιλαμβάνει εμένα κι εσένα,αλλά τους εγχώριους "κερδοσκόπους"(θε μου μπλιαξ)-θα κόψουν μισθούς.
Με απόλυτη ειλικρίνεια μας λένε η άνθρωποι."Θα σε γαμήσω για να ενισχύσω την αστική τάξη".Κι εμείς τους ακούμε.Και μετά βρίζουμε λίγο την Αριστερά που πάλι έβγαλε τον κόσμο στο δρόμο και καθυστερύσαμε μισή ώρα. Μετά αναγακτούμε λίγο για τους μισθούς των υπαλλήλων της βουλής. Μετά λέμε"να πληρώσουν οι κλέφτες". Γιούρια!
Μονάχα όταν αλλάξει το περιεχόμενο της λέξης "κλέφτες" θα υπάρξει ουσιαστική ανατροπή,ουσιαστική αλλαγή.
Έλα τώρα που δεν καταλαβες.Την υπεραξία σου σ'την κλέβουν κάθε μέρα. ΝΟΜΙΜΑ.
Τελικά τα πάντα είναι θέμα γλώσσας
Δευτέρα 17 Μαΐου 2010
Οι ξερόλες καλλιεργητές του κουτόχορτου
Το πείραμα του Cern. Για όσους δεν γνωρίζουν είναι ένα πείραμα που προσπαθεί να αναπαράξει τις συνθήκες υπό τις οποίες συνέβη το Big Bang. Εν γένει είναι ένα πείραμα Φυσικής.
Πώς θα μας φαινόταν λοιπόν, αν διαβάζαμε ένα άρθρο σχετικό με το συγκεκριμένο πείραμα γραμμένο απ’τον Μπαμπινιώτη; Κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο κ. Μπαμπινιώτης δεν είναι αξιόλογος γλωσσολόγος. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να μιλάει για Φυσική.
Πώς θα μας φαινόταν αν διαβάζαμε ένα άρθρο σχετικό με το συγκεκριμένο πείραμα γραμμένο από τον Θάνο Μικρούτσικο; Κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο κ. Μικρούτσικος δεν είναι αξιόλογος μουσικός. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να μιλάει για Φυσική.
Ας αλλάξουμε επιστήμη. Περί Οικονομίας ο λόγος. Η Οικονομία ως επιστήμη διέπεται από νόμους και οι μόνοι οι οποίοι δέχομαι να μιλάνε για οικονομία, ή για του λόγου το ασφαλές, οι μόνοι οι οποίοι μπορούν να μιλήσουν δημόσια και να διαμορφώσουν την άποψη της κοινής γνώμης δεν είναι ούτε ο Μπαμπινιώτης ούτε ο Μικρούτσικος. Είναι οι οικονομολόγοι.
Τις τελευταίες βδομάδες οι δημοσιογράφοι –που δεν είναι οικονομολόγοι- έχουν γίνει οικονομολόγοι στη θέση των οικονομολόγων. Οι Ιζνογκούντιδες,λοιπόν, παλεύουν να ερμηνεύσουν και να αναλύσουν μια επιστήμη την οποία δεν γνωρίζουν. Είναι σαν να βγουν οι φιλόλογοι και να αξιολογήσουν τα σημερινά θέματα των μαθηματικών. Μπορεί να πουν πράγματα αληθοφανή και λογικοφανή –όπως οι δημοσιογράφοι- παρ’ όλ’ αυτά δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στα λεγόμενα ενός φιλολόγου, όταν αυτά αφορούν την μέση τιμή, την τυπική απόκλιση, τα ισοπίθανα ενδεχόμενα και τον νόμο των μεγάλων αριθμών (αυτά τα συναντάμε στα Μαθηματικά ΓΠ της Γ Λυκείου).
Έχουμε ένα δημόσιο χρέος. Ωραία. Οικονομολόγος δεν είμαι ,αλλά αν μη τι άλλο μπορώ με την δόση κοινής λογικής που διαθέτω, να αξιολογήσω το επιχείρημα περί ευζωίας και καλοπέρασης σαθρό. Γιατί; Γιατί πολύ απλά τόσα χρόνια δεν καλοπερνούσαμε-προσωπικά δεν έχω καλοπεράσει 19 χρόνια πάνω στον πλανήτη- και στην περίπτωση που καλοπερνούσαμε, τι σχέση έχει το δάνειο που πήρε η μάνα μου για να πάει διακοπές ή για να πάει για ψώνια στο Κολωνάκι με το δημόσιο χρέος;
Μας ποτίζουν με συνενοχή. Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι, λένε, και θέλουν να διοχετεύσουν την αγανάκτησή μας στο «σκαμνί»( «θα καθίσει κανένας στο σκαμνί, θα πάει κανένας φυλακή»). Και ξαναλέω…Άντε και πήγε. Θα πάρεις πίσω τον δέκατο τέταρτο μισθό; Όχι, απλά σε έχουν ντοπάρει τόσο με την ιδέα περί ατιμωρισίας, που με το που κινδυνέψουν να μην εφαρμοστούν τα σχέδια της -σε εντεταλμένη υπηρεσία- κυβέρνησης θα κλείσουν πέντε μαλάκες φυλακή για να σε πείσουν να κάτσεις στο σπιτάκι σου. Κουτόχορτο Made in Greece.
Ας επιστρέψω στους δημοσιογράφους. Έναν θέλω. Έναν δημοσιογράφο ,εκτός των αριστερών, που θα αφιερώσει μισή γραμμή από το άρθρο του για να αμφισβητήσει το οικονομικό σύστημα. Και για να επιστρέψουμε στην ακραία αντεπιστημονική στάση των μέσων μαζικής ενημέρωσης, την ίδια στιγμή που ετοιμάζουν αντάρτικο ενάντια στους κερδοσκόπους, αρνούνται πεισματικά:
1) να αμφισβητήσουν την ηγεμονία τους
2) να χρησιμοποιήσουν ,ως αυτοαποκαλούμενοι ειδήμονες τον επιστημονικό όρο «καπιταλιστές».
Γιατί όλ'αυτά; Γιατί μονάχα ο Αλαφούζος εκτός από καράβια έχει δυο ραδιοφωνικούς σταθμούς, ένα τηλεοπτικό κανάλι και μια εφημερίδα
Συμπέρασμα: Αν δέχεσαι η επόμενη ενημέρωσή σου για το πείραμα του Cern να είναι από την Τάνια Τσανακλίδου, δέχεσαι η επόμενη ανάλυση για την πορεία της οικονομίας και το χρέος να είναι από δημοσιογράφους.
Κυριακή 16 Μαΐου 2010
Ένα σχόλιο περί νομιμότητας -όταν ξεπηδάει ο Άδωνης από μέσα σου
Θα πω πράγματα αυτονόητα. Πράγματα που στους κόλπους της Αριστεράς ή τουλάχιστον των προοδευτικών ανθρώπων(αλήθεια αυτά τα δυο ταυτίζονται; ) δεν συζητούνται καν.
Περί ΠΑΜΕ ο λόγος. Κατ’ αρχάς ας συμφωνήσουμε πως το ΠΑΜΕ είναι πολύ πιο "επικίνδυνο" από την οποιαδήποτε άλλη συνδικαλιστική παράταξη, διότι έχει ταξικό προσανατολισμό. Ξέρει ποιος φταίει. Δεν ζητά να πληρώσουν οι φοροφυγάδες του Κολωνακίου ή υπουργοί που αγόρασαν κουρτίνες και τασάκια. Το σύνθημα «να πτωχεύσει η πλουτοκρατία και όχι ο λαός» είναι ακριβές και ευθύβολο. Και πάνω απ’όλα εντοπίζει τους ενόχους. Αλλά αρκετά με την προπαγάνδα υπέρ του ΠΑΜΕ. Ο Ριζοσπάστης τα λέει καλύτερα από’ μένα.
Το ζήτημα που με απασχολεί είναι η κουβέντα που άνοιξε περί νομιμότητας των αγώνων και των απεργιών. Νομίζω πως είναι παραπάνω από αρκετοί αυτοί που αμφισβητούν την ύπαρξη κράτους πρόνοιας- εδώ που τα λέμε πρέπει να είσαι λίγο μπουμπούνας για να νομίζεις κάτι τέτοιο στην Ελλάδα του 2010. Πολλοί ακόμη αμφισβητούν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η Δημοκρατία.
Οι ίδιοι λοιπόν-δημοσιογράφοι, πολίτες ακόμη και bloggers- που ορθά αμφισβητούν την ηθική που διέπει το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο στη χώρα μας, κατά την περίοδο των απεργιών επικαλούνταν ακριβώς αυτό το σαθρό νομοθετικό πλαίσιο.
Δηλαδή απ’τη μια διακηρύσσουμε πως το καράβι βουλιάζει και επειδή καρφώνει κάποιος ένα καρφί του λέμε «μη!!!θα βουλιάξει το καράβι και θα φταις εσύ».
Και μια και πιάσαμε τα της ναυτιλίας… Οι ναυτεργάτες όταν απεργούν θα κλείσουν λιμάνια. Τι θα κλείσουν περίπτερα;;;
Μιλάει η Ιστορία.
Οι πρωτεργάτες της Πρωτομαγιάς ήταν νόμιμοι;
Οι φοιτητές που κατέλαβαν το Πολυτεχνείο το 1973 ήταν νόμιμοι;
Οι άνθρωποι που αυτή την στιγμή διαδηλώνουν στην Ταϋλάνδη είναι νόμιμοι;
Οι άνθρωποι που πριν μερικούς μήνες διαδήλωναν ενάντια στη δικτατορία στο Ιράν ήταν νόμιμοι;
Μην ξεχνάτε ότι ο Χίτλερ πήρε απολύτως νόμιμα την εξουσία.
Μην ξεχνάτε πως απολύτως νόμιμα αυτή την στιγμή το βιοτικό μας επίπεδο παίρνει τον κατήφορο.
Προσοχή. Όταν αρχίζει κανείς να επικαλείται τα ίδια επιχειρήματα με τον Καρατζαφέρη κάτι δεν πάει καλά.
Όπως το πας "αγανακτησμένε πολίτη"σε λίγο δεν θα υπάρχει κανένας για'σένα να φωνάξει.
Περί ΠΑΜΕ ο λόγος. Κατ’ αρχάς ας συμφωνήσουμε πως το ΠΑΜΕ είναι πολύ πιο "επικίνδυνο" από την οποιαδήποτε άλλη συνδικαλιστική παράταξη, διότι έχει ταξικό προσανατολισμό. Ξέρει ποιος φταίει. Δεν ζητά να πληρώσουν οι φοροφυγάδες του Κολωνακίου ή υπουργοί που αγόρασαν κουρτίνες και τασάκια. Το σύνθημα «να πτωχεύσει η πλουτοκρατία και όχι ο λαός» είναι ακριβές και ευθύβολο. Και πάνω απ’όλα εντοπίζει τους ενόχους. Αλλά αρκετά με την προπαγάνδα υπέρ του ΠΑΜΕ. Ο Ριζοσπάστης τα λέει καλύτερα από’ μένα.
Το ζήτημα που με απασχολεί είναι η κουβέντα που άνοιξε περί νομιμότητας των αγώνων και των απεργιών. Νομίζω πως είναι παραπάνω από αρκετοί αυτοί που αμφισβητούν την ύπαρξη κράτους πρόνοιας- εδώ που τα λέμε πρέπει να είσαι λίγο μπουμπούνας για να νομίζεις κάτι τέτοιο στην Ελλάδα του 2010. Πολλοί ακόμη αμφισβητούν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η Δημοκρατία.
Οι ίδιοι λοιπόν-δημοσιογράφοι, πολίτες ακόμη και bloggers- που ορθά αμφισβητούν την ηθική που διέπει το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο στη χώρα μας, κατά την περίοδο των απεργιών επικαλούνταν ακριβώς αυτό το σαθρό νομοθετικό πλαίσιο.
Δηλαδή απ’τη μια διακηρύσσουμε πως το καράβι βουλιάζει και επειδή καρφώνει κάποιος ένα καρφί του λέμε «μη!!!θα βουλιάξει το καράβι και θα φταις εσύ».
Και μια και πιάσαμε τα της ναυτιλίας… Οι ναυτεργάτες όταν απεργούν θα κλείσουν λιμάνια. Τι θα κλείσουν περίπτερα;;;
Μιλάει η Ιστορία.
Οι πρωτεργάτες της Πρωτομαγιάς ήταν νόμιμοι;
Οι φοιτητές που κατέλαβαν το Πολυτεχνείο το 1973 ήταν νόμιμοι;
Οι άνθρωποι που αυτή την στιγμή διαδηλώνουν στην Ταϋλάνδη είναι νόμιμοι;
Οι άνθρωποι που πριν μερικούς μήνες διαδήλωναν ενάντια στη δικτατορία στο Ιράν ήταν νόμιμοι;
Μην ξεχνάτε ότι ο Χίτλερ πήρε απολύτως νόμιμα την εξουσία.
Μην ξεχνάτε πως απολύτως νόμιμα αυτή την στιγμή το βιοτικό μας επίπεδο παίρνει τον κατήφορο.
Προσοχή. Όταν αρχίζει κανείς να επικαλείται τα ίδια επιχειρήματα με τον Καρατζαφέρη κάτι δεν πάει καλά.
Όπως το πας "αγανακτησμένε πολίτη"σε λίγο δεν θα υπάρχει κανένας για'σένα να φωνάξει.
Είσαι κομμουνιστής και δεν το ξέρεις.
7πμ. Ξυπνάς. Ξυπνάς το παιδί σου. Τρώτε πρωινό. Φεύγει για το σχολείο. Παίρνεις το ποδήλατο/αυτοκινητο/μετρό/τραμ/λεωφορείο-που-δεν-έρχεται-κάθε-οχτώ-χρόνια και πηγαίνεις στην δουλειά. Τι θες να’σαι ; Ας πούμε ότι δουλεύεις σ’εργοστάσιο παραγωγής παπουτσιών.
Φτάνεις-έχει πάει οχτώ. Μπαίνεις στο εργοστάσιο. Λες «καλημέρα». Δουλεύεις. Δουλεύεις. Κουράστηκες. Ανάβεις τσιγάρο. Δουλεύεις. Σου ήρθε μια καλή ιδέα. Πας την λες. Την συζητάς με τον διευθυντή που παίρνει τα ίδια μ’εσένα και τον έχεις εκλέξει να διευθύνει το εργοστάσιο. 8+6=14. 2 η ώρα. Σχολάς. Γιατί; Γιατί η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί και αντί να βάλουμε 5 να δουλεύουν 10 ώρες για να βγει η δουλειά βάζουμε 10 να δουλεύουν 5 ώρες. Έφυγες. Περπατάς στην Αθήνα. Πας σπίτι. Κάνε ό,τι θέλεις. Διάθεσε τον εαυτό σου όπως γουστάρεις.
Είναι μεσημέρι. Σκέψου πως έχει γυρίσει και ο άντρας ή η γυναίκα σου από τη δουλειά. Το παιδί σου γυρνάει από το σχολείο. Αποφάσισε πως θέλει να μάθει άρπα. Όχι. Δεν παθαίνεις συγκοπή. Θα το διευθετήσει ο διευθυντής του σχολείου. Τρως μεσημεριανό . Πίνεις και μια φτελιά του Τσόλη. Νάνι. Απόγευμα. Ξυπνάς . Φτιάχνεις espresso ή cappuccino ή τέλος πάντων μια φραπεδιά. Τσεκάρεις το παιδί σου. Διαβάζει.
Αρπάζεις το βιβλίο σου. Έχουνε μείνει 10 σελίδες. Τέλειωσε. Πρέπει να πάρεις άλλο. Γαμώτο. Θυμάσαι τον καιρό που ήταν βιβλίο και εικοσάρικο. Τώρα τσάμπα ή σχεδόν τσάμπα.
Ακούς μουσική. Το παιδί των απέναντι παίζει πιάνο. Του το παρείχαν δωρεάν ή σχεδόν δωρεάν, όπως θα γίνει και με την άρπα του δικού σου του παιδιού. Έχει αρχίσει να βραδιάζει. Παίρνεις τηλέφωνο και κανονίζεις για σινεμά . Παίρνεις την οικογένεια. Την βάζεις στο αυτοκινητο/μετρό/τραμλεωφορείο-που-δεν-έρχεται-κάθε-οχτώ-χρόνια. Πας σινεμά. Μπαίνεις. Τσάμπα ή σχεδόν τσάμπα. Ταινία. Ποπ κορν. Και προς στιγμήν σε πιάνει ένα άγχος πως πρέπει να ασχοληθείς πιο πολύ με την πολιτισμική μύηση του παιδιού σου. Όλα καλά. Το έχει αναλάβει το σχολείο.
Τέρμα το σινεμά. Πας για ποτό/φαί/μπουζούκια/όπερα/ούζα. Σε όλα μπαίνεις τσάμπα ή σχεδόν τσάμπα. Σε όλα πληρώνεις τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Γιατί; Γιατί τα έχεις παράξει εσύ και η γυναίκα/ο άντρας σου και δεν υπάρχει κανένας τα κλέψει νόμιμα-όπως θυμάσαι να γινόταν τότε- ή παράνομα(αν έχουν όλοι τα απαραίτητα και τα περιττά γιατί να κλέψουν;).
Γυρνάς σπίτι. Ξέρεις πως αύριο θα πας στη δουλειά σου. Ξέρεις πως αύριο το παιδί σου θα πάει σχολείο. Νάνι. Όχι.Δεν είσαι αστός. Είσαι ένας απλός εργάτης σε εργοστάσιο παπουτσιών. Απλώς έχει γίνει αυτό που με κατηγορείς πως ζητάω "ξύλινα": κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.
Κι όλη αυτή την ώρα έχεις το δικαίωμα να διαβάσεις ,να πεις, να ακούσεις ό,τι θέλεις. Καμιά μαύρη λίστα. Καμιά απαγόρευση ως προς το τι θα σκεφτείς, ως προς το τι θα πεις. Μπορείς να βγεις και να φωνάζεις «ζήτω ο καπιταλισμός, γαμώ τον Μαρξ». Καθόλου δεν με νοιάζει. Καθόλου δεν μας νοιάζει. Θες να το γράψεις σε εφημερίδα; Γράψ’το. Να γράψεις ένα βιβλίο με τίτλο «ζήτω ο καπιταλισμός, γαμώ τον Μαρξ». Γράψ’το.
Επιστρέφω στο τώρα. Επιστρέφω στο σύνθημα του συνεδρίου της ΚΝΕ. Ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου. Σας επιστρέφω τις ύβρεις περί έλλειψης προοδευτισμού. Αυτό είναι πρόοδος. Αυτά είναι σύγχρονα δικαιώματα.
Ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου.
Φτάνεις-έχει πάει οχτώ. Μπαίνεις στο εργοστάσιο. Λες «καλημέρα». Δουλεύεις. Δουλεύεις. Κουράστηκες. Ανάβεις τσιγάρο. Δουλεύεις. Σου ήρθε μια καλή ιδέα. Πας την λες. Την συζητάς με τον διευθυντή που παίρνει τα ίδια μ’εσένα και τον έχεις εκλέξει να διευθύνει το εργοστάσιο. 8+6=14. 2 η ώρα. Σχολάς. Γιατί; Γιατί η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί και αντί να βάλουμε 5 να δουλεύουν 10 ώρες για να βγει η δουλειά βάζουμε 10 να δουλεύουν 5 ώρες. Έφυγες. Περπατάς στην Αθήνα. Πας σπίτι. Κάνε ό,τι θέλεις. Διάθεσε τον εαυτό σου όπως γουστάρεις.
Είναι μεσημέρι. Σκέψου πως έχει γυρίσει και ο άντρας ή η γυναίκα σου από τη δουλειά. Το παιδί σου γυρνάει από το σχολείο. Αποφάσισε πως θέλει να μάθει άρπα. Όχι. Δεν παθαίνεις συγκοπή. Θα το διευθετήσει ο διευθυντής του σχολείου. Τρως μεσημεριανό . Πίνεις και μια φτελιά του Τσόλη. Νάνι. Απόγευμα. Ξυπνάς . Φτιάχνεις espresso ή cappuccino ή τέλος πάντων μια φραπεδιά. Τσεκάρεις το παιδί σου. Διαβάζει.
Αρπάζεις το βιβλίο σου. Έχουνε μείνει 10 σελίδες. Τέλειωσε. Πρέπει να πάρεις άλλο. Γαμώτο. Θυμάσαι τον καιρό που ήταν βιβλίο και εικοσάρικο. Τώρα τσάμπα ή σχεδόν τσάμπα.
Ακούς μουσική. Το παιδί των απέναντι παίζει πιάνο. Του το παρείχαν δωρεάν ή σχεδόν δωρεάν, όπως θα γίνει και με την άρπα του δικού σου του παιδιού. Έχει αρχίσει να βραδιάζει. Παίρνεις τηλέφωνο και κανονίζεις για σινεμά . Παίρνεις την οικογένεια. Την βάζεις στο αυτοκινητο/μετρό/τραμλεωφορείο-που-δεν-έρχεται-κάθε-οχτώ-χρόνια. Πας σινεμά. Μπαίνεις. Τσάμπα ή σχεδόν τσάμπα. Ταινία. Ποπ κορν. Και προς στιγμήν σε πιάνει ένα άγχος πως πρέπει να ασχοληθείς πιο πολύ με την πολιτισμική μύηση του παιδιού σου. Όλα καλά. Το έχει αναλάβει το σχολείο.
Τέρμα το σινεμά. Πας για ποτό/φαί/μπουζούκια/όπερα/ούζα. Σε όλα μπαίνεις τσάμπα ή σχεδόν τσάμπα. Σε όλα πληρώνεις τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Γιατί; Γιατί τα έχεις παράξει εσύ και η γυναίκα/ο άντρας σου και δεν υπάρχει κανένας τα κλέψει νόμιμα-όπως θυμάσαι να γινόταν τότε- ή παράνομα(αν έχουν όλοι τα απαραίτητα και τα περιττά γιατί να κλέψουν;).
Γυρνάς σπίτι. Ξέρεις πως αύριο θα πας στη δουλειά σου. Ξέρεις πως αύριο το παιδί σου θα πάει σχολείο. Νάνι. Όχι.Δεν είσαι αστός. Είσαι ένας απλός εργάτης σε εργοστάσιο παπουτσιών. Απλώς έχει γίνει αυτό που με κατηγορείς πως ζητάω "ξύλινα": κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.
Κι όλη αυτή την ώρα έχεις το δικαίωμα να διαβάσεις ,να πεις, να ακούσεις ό,τι θέλεις. Καμιά μαύρη λίστα. Καμιά απαγόρευση ως προς το τι θα σκεφτείς, ως προς το τι θα πεις. Μπορείς να βγεις και να φωνάζεις «ζήτω ο καπιταλισμός, γαμώ τον Μαρξ». Καθόλου δεν με νοιάζει. Καθόλου δεν μας νοιάζει. Θες να το γράψεις σε εφημερίδα; Γράψ’το. Να γράψεις ένα βιβλίο με τίτλο «ζήτω ο καπιταλισμός, γαμώ τον Μαρξ». Γράψ’το.
Επιστρέφω στο τώρα. Επιστρέφω στο σύνθημα του συνεδρίου της ΚΝΕ. Ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου. Σας επιστρέφω τις ύβρεις περί έλλειψης προοδευτισμού. Αυτό είναι πρόοδος. Αυτά είναι σύγχρονα δικαιώματα.
Ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου.
Παρασκευή 14 Μαΐου 2010
Οι κερδοσκόποι οι ξυλινόγλωσσοι και η επανάσταση της Καθημερινής
" Οι βιομήχανοι,παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν,παραμένουν προνομιούχοι. Πολλοί εξ αυτών μάλιστα ευνοήθηκαν σκανδαλωδώς από το μοντέλο που μας οδήγησε στο χείλος του γκρεμού."
Όχι...δεν είναι από τον Ριζοσπάστη. Δεν είναι ούτε καν από την Αυγή. Είναι από την επαναστατημένη Καθημερινή(14/5/2010) και μάλιστα πρωτοσέλιδο!
Σας παραθέτω άλλο ένα απόσπασμα αυτή την φορά από ΤΑ ΝΕΑ 28/4/2010
"Η δηµοκρατία όµως, δεν στηρίζεται στην ιδέα πως οι ψηφοφόροι θα αποφασίζουν σωστά, αλλά στο δικαίωµά τους να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις (όποιες κι αν είναι οι συνέπειες). Αντί γι’ αυτό, οι πληθυσµοί των χωρών που αντιµετωπίζουν οικονοµικά προβλήµατα καλούνται σήµερα να ζήσουν σαν κατακτηµένοι λαοί και να υποστούν τις συνέπειες πολιτικών οι οποίες υπαγορεύονται από ξένους αξιωµατούχους που δεν είναι αιρετοί, δεν υπόκεινται σε κανέναν δηµοκρατικό έλεγχο και δεν φοβούνται την αποδοκιµασία από κανέναν λαό, αφού δεν αντλούν την εξουσία τους από τον λαό αλλά από κερδοσκόπους και τραπεζίτες. "
Φαίνεται πως η Επανάσταση ξεκίνησε στις λεγόμενες "αστικές εφημερίδες".
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Οι κερδοσκόποι.Αυτοί οι κακοί κύριοι που τους κυνηγάει με την παντόφλα ο Γιωργάκης κι η ΕΕ, αυτοί οι κακοί κύριοι που έχουν μας έχουν βάλει στο μάτι είναι οι ίδιοι που ονομάζουμε "ξύλινα" καπιταλιστές. Οι καπιταλιστές,πλουτοκράτες,κερδοσκόποι,όπως θες πες τους, είναι οι άνθρωποι στους οποίους έχουμε εναντιωθεί όλοι,είναι αυτοί που ο Πάγκαλος λέει ότι κάποια στιγμή θα χάσουν,είναι οι άνθρωποι τους οποίους κατηγορούν η Καθημερινή και ΤΑ ΝΕΑ στις μικρές κρίσεις ειλικρίνειας.
Τώρα,γιατί τους λέμε κερδοσκόπους και δεν χρησιμοποιούμε την επιστημονική ορολογία"καπιταλιστές",ένας θεός ξέρει.
Αναρωτιέμαι λοιπόν ποιοι είναι αυτοί οι Τραπεζίτες,αυτοί οι κερδοσκόποι στους οποίους χρωστάνε οι περισσότερες χώρες του κόσμου. Ποιοι είναι αυτόι οι άνθρωποι που προκειμένου να εξυπηρετήσουν καθαρά τα δικά τους συμφέροντα επιβάλλουν με την αγαστή συμφωνία των κυβερνήσεων μέτρα λιτότητας σε ολόκληρους λαούς.
Έτσι λειτουργεί η ελεύθερη οικονομία-by the way οι ξυλινόγλωσσοι το λένε "καπιταλισμό".
Όχι...δεν είναι από τον Ριζοσπάστη. Δεν είναι ούτε καν από την Αυγή. Είναι από την επαναστατημένη Καθημερινή(14/5/2010) και μάλιστα πρωτοσέλιδο!
Σας παραθέτω άλλο ένα απόσπασμα αυτή την φορά από ΤΑ ΝΕΑ 28/4/2010
"Η δηµοκρατία όµως, δεν στηρίζεται στην ιδέα πως οι ψηφοφόροι θα αποφασίζουν σωστά, αλλά στο δικαίωµά τους να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις (όποιες κι αν είναι οι συνέπειες). Αντί γι’ αυτό, οι πληθυσµοί των χωρών που αντιµετωπίζουν οικονοµικά προβλήµατα καλούνται σήµερα να ζήσουν σαν κατακτηµένοι λαοί και να υποστούν τις συνέπειες πολιτικών οι οποίες υπαγορεύονται από ξένους αξιωµατούχους που δεν είναι αιρετοί, δεν υπόκεινται σε κανέναν δηµοκρατικό έλεγχο και δεν φοβούνται την αποδοκιµασία από κανέναν λαό, αφού δεν αντλούν την εξουσία τους από τον λαό αλλά από κερδοσκόπους και τραπεζίτες. "
Φαίνεται πως η Επανάσταση ξεκίνησε στις λεγόμενες "αστικές εφημερίδες".
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Οι κερδοσκόποι.Αυτοί οι κακοί κύριοι που τους κυνηγάει με την παντόφλα ο Γιωργάκης κι η ΕΕ, αυτοί οι κακοί κύριοι που έχουν μας έχουν βάλει στο μάτι είναι οι ίδιοι που ονομάζουμε "ξύλινα" καπιταλιστές. Οι καπιταλιστές,πλουτοκράτες,κερδοσκόποι,όπως θες πες τους, είναι οι άνθρωποι στους οποίους έχουμε εναντιωθεί όλοι,είναι αυτοί που ο Πάγκαλος λέει ότι κάποια στιγμή θα χάσουν,είναι οι άνθρωποι τους οποίους κατηγορούν η Καθημερινή και ΤΑ ΝΕΑ στις μικρές κρίσεις ειλικρίνειας.
Τώρα,γιατί τους λέμε κερδοσκόπους και δεν χρησιμοποιούμε την επιστημονική ορολογία"καπιταλιστές",ένας θεός ξέρει.
Αναρωτιέμαι λοιπόν ποιοι είναι αυτοί οι Τραπεζίτες,αυτοί οι κερδοσκόποι στους οποίους χρωστάνε οι περισσότερες χώρες του κόσμου. Ποιοι είναι αυτόι οι άνθρωποι που προκειμένου να εξυπηρετήσουν καθαρά τα δικά τους συμφέροντα επιβάλλουν με την αγαστή συμφωνία των κυβερνήσεων μέτρα λιτότητας σε ολόκληρους λαούς.
Έτσι λειτουργεί η ελεύθερη οικονομία-by the way οι ξυλινόγλωσσοι το λένε "καπιταλισμό".
Η αυτομόρφωση της πλέμπας και τα δάκρυα της Άννας Δ.
Λυσσάξανε με την δια βίου μάθηση στο υπουργείο Παιδείας-μέχρι και όνομα του έχουν αλλάξει. Αυτομόρφωση το θέμα της σημερινής (14/5/2010)εξετάσης της Νεοελληνικής Γλώσσας. Και να δεις πώς το ρωτούσε...
Α ναι!"Προτείνετε τρόπους πραγμάτωσής της σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου". Επιχειρήματα-τρόποι κλειδιά: οικογένεια και προσωπική πρωτοβουλία. Προς θεού!Μη και ζητήσεις μη εμπορευματοποίηση των Γραμμάτων και των Τεχνών. Η οικογένεια-αίτιο που στοιχειώνει κάθε σχεδιάγραμμα των εκθεσάδων- και η προσωπική πρωτοβουλία είναι οι βασικοί τρόποι αντιμετώπισης του φαινομένου της αμάθειας, της αποστασιοποίσης από την Γνώση και άλλα τέτοια κουλτουριάρικα παύλα επικριτικα προς τους αδαείς και τους αμόρφωτους.
Αχ κι αυτό το κείμενο...Τι ωραία που την θέτει την ανασφάλεια,την μη σταθερότητα στην εργασία-αυτή τη μαλακία που κάποτε τη θεωρούσαμε κεκτημένο δικαίωμα. Είναι καλό λέει ν'αλλάζουμε δουλειά δύο και τρεις φορές στη ζωή μας γιατί υπάρχει δια βιου μάθηση. Κουβέντα για τις ανεξέλεγκτες τιμές των βιβλίων, κουβέντα για την ευθύνη της Πολιτείας,όπως την λένε στην έκθεση,κουβέντα για τον ελεύθερο χρόνο που έχει γίνει πιο σπάνιος κι από τυραννόσαυρο,κουβέντα για το εκπαιδευτικό.
Μεταξύ δουλειάς από την αυγή ως τη δύση και "τρέχω να προλάβω να πάω το παιδί στα αγγλικά" υπάρχει άφθονος χρόνος να διαβάσεις Ντυρκέμ, Ρουσσώ ...Να αυτομορφωθείς ρε παιδί μου.
Να μην ξεχάσω την Αννούλα.Την Διαμαντοπούλου ντε. "Αγαπητοί μαθητές,αγαπητές μαθήτριες. Εύχομαι καλή επιτυχία στις εξετάσεις σας. Είναι μια σημαντική στιγμή και εύχομαι να δικαιωθούν οι προσπάθειες και τα όνειρά σας." Δώσε μου μια σφαλιάρα,που λέει κι ο Βέγγος, γιατί συγκινήθηκα. Μετά τα τμήματα των τριάντα ατόμων και την κυβέρνηση που έχει κάνει τους μισούς Έλληνες-κυρίως νέους- να τραγουδάνε "Αναθεμά σε, ξενιτιά, με τα φαρμάκια πόχεις" εύχεται την δικαίωση των ονείρων μας.Γιούπι!
τα θέματα http://www.ypepth.gr/docs/them_glo_gen_c_hmer_no_1006.pdf
Α ναι!"Προτείνετε τρόπους πραγμάτωσής της σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου". Επιχειρήματα-τρόποι κλειδιά: οικογένεια και προσωπική πρωτοβουλία. Προς θεού!Μη και ζητήσεις μη εμπορευματοποίηση των Γραμμάτων και των Τεχνών. Η οικογένεια-αίτιο που στοιχειώνει κάθε σχεδιάγραμμα των εκθεσάδων- και η προσωπική πρωτοβουλία είναι οι βασικοί τρόποι αντιμετώπισης του φαινομένου της αμάθειας, της αποστασιοποίσης από την Γνώση και άλλα τέτοια κουλτουριάρικα παύλα επικριτικα προς τους αδαείς και τους αμόρφωτους.
Αχ κι αυτό το κείμενο...Τι ωραία που την θέτει την ανασφάλεια,την μη σταθερότητα στην εργασία-αυτή τη μαλακία που κάποτε τη θεωρούσαμε κεκτημένο δικαίωμα. Είναι καλό λέει ν'αλλάζουμε δουλειά δύο και τρεις φορές στη ζωή μας γιατί υπάρχει δια βιου μάθηση. Κουβέντα για τις ανεξέλεγκτες τιμές των βιβλίων, κουβέντα για την ευθύνη της Πολιτείας,όπως την λένε στην έκθεση,κουβέντα για τον ελεύθερο χρόνο που έχει γίνει πιο σπάνιος κι από τυραννόσαυρο,κουβέντα για το εκπαιδευτικό.
Μεταξύ δουλειάς από την αυγή ως τη δύση και "τρέχω να προλάβω να πάω το παιδί στα αγγλικά" υπάρχει άφθονος χρόνος να διαβάσεις Ντυρκέμ, Ρουσσώ ...Να αυτομορφωθείς ρε παιδί μου.
Να μην ξεχάσω την Αννούλα.Την Διαμαντοπούλου ντε. "Αγαπητοί μαθητές,αγαπητές μαθήτριες. Εύχομαι καλή επιτυχία στις εξετάσεις σας. Είναι μια σημαντική στιγμή και εύχομαι να δικαιωθούν οι προσπάθειες και τα όνειρά σας." Δώσε μου μια σφαλιάρα,που λέει κι ο Βέγγος, γιατί συγκινήθηκα. Μετά τα τμήματα των τριάντα ατόμων και την κυβέρνηση που έχει κάνει τους μισούς Έλληνες-κυρίως νέους- να τραγουδάνε "Αναθεμά σε, ξενιτιά, με τα φαρμάκια πόχεις" εύχεται την δικαίωση των ονείρων μας.Γιούπι!
τα θέματα http://www.ypepth.gr/docs/them_glo_gen_c_hmer_no_1006.pdf
Πέμπτη 13 Μαΐου 2010
Ο Παπαδάκης τα ποντίκια και το χρέος
Άντε και να το καταλάβω γιατί ο Παπαδάκης κι ο κάθε Παπαδάκης παλεύει μέρα νύχτα να σε πείσει ότι εσύ φταις για το δημόσιο χρεος ή ότι αν μπούνε 5 βουλευτές φυλακή πάει το λύσαμε το πρόβλημα। Ποιον θέλετε να στείλουμε φυλακη; Τον Μαρκόπουλο για τις κουρτίνες; Τον Καραμανλή τον ίδιο; Και μετά τι; Σώθηκαν τα εισοδήματά μας...Ζήτω! Γιούπι για για κλπ...
Σας παραθέτω μια λίστα από τον "Ρ" της Κυριακής 2 Μάη 2010 σελ.9:
Ψιτ Γιωργάκη...εδώ είναι παρ'τα(τα λεφτά)।
Όπως έλεγα ,λοιπόν, καταλαβαίνω γιατί οι δημοσιογράφοι σε ψήνουν πως είναι θέμα κακοδιαχείρησηες, αλλά οι μπλόγκερς, κάτι τροκτικοί για παράδειγμα, γιατί σε ψήνουν ότι χρεωκόπησε το πολιτκό σύστημα και με μια μικροαλλαγούλα όλα θα φτιάξουν;
Άντε και σε ψήνουν...Εσύ από πότε αυτοχρήστηκες ροζμπιφ;
Από το ίδιο άρθρο του "Ρ" παραθέτω: Τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι όλες, και οι 27 χώρες της ΕΕ, χωρίς καμιά εξαίρεση, το 2009 εμφάνισαν ελλείμματα στους προϋπολογισμούς τους. Επιπλέον, και λόγω της οικονομικής κρίσης, τα ελλείμματα αυτά ακολουθούν μια ανοδική πορεία, από την οποία δεν ξεφεύγει καμιά χώρα. Και μπορεί το έλλειμμα της Ελλάδας να έφτασε πέρσι το 13,6% του ΑΕΠ, ωστόσο και άλλες χώρες έχουν υψηλά ελλείμματα όπως η Ιρλανδία (14,3%), η Μ. Βρετανία (11,5%), η Ισπανία (11,2%), η Πορτογαλία (9%) κ.ο.κ. Ακόμα και η Γερμανία, από χώρα με πλεονασματικούς προϋπολογισμούς στο παρελθόν, έφτασε να έχει επίσημο δημοσιονομικό έλλειμμα της τάξης των 79 δισ. ευρώ (3,3% του ΑΕΠ).
Για δες...Δεν είμαστε οι μόνοι। Μάλλον είναι καιρός να κόψουμε την μαλακία περί κακοδιαχείρησης και λαδώματος και αδιαφάνειας,εκτός κι αν συμφωνήσουμε ότι όλοι οι πολιτικοί απανταχού είναι διεφθαρμένοι και ανίκανοι.
Σας παραθέτω μια λίστα από τον "Ρ" της Κυριακής 2 Μάη 2010 σελ.9:
Ο καθένας μας γνωρίζει ότι το 2009 - μια χρονιά που το ΑΕΠ της χώρας διαμορφώθηκε στα 237 δισεκατομμύρια ευρώ - ήταν μια χρονιά κρίσης, που αξιοποιήθηκε από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ώστε να σημάνουν την εκκίνηση για τη λυσσαλέα επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους της χώρας. Κι όμως, με πολύ πρόχειρους υπολογισμούς, μέσα σ' αυτή τη χρονιά πληρώσαμε:
- 29,1 δισ. ευρώ, σε τράπεζες για την εξόφληση χρεών του Δημοσίου.
- 28 δισ. ευρώ, για το πρόγραμμα στήριξης των τραπεζών.
- 44 δισ. ευρώ, προς ξένους επιχειρηματικούς ομίλους για την κάλυψη του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου (στοιχεία 2008).
- 18,3 δισ. ευρώ, για το δηλωθέν προσωπικό εισόδημα των εμποροβιομηχάνων - εισοδηματιών, πέρα από τα κέρδη των επιχειρήσεών τους.
- 12,3 δισ. ευρώ, σε τράπεζες για την πληρωμή τόκων εξυπηρέτησης του χρέους.
- 14,3 δισ. ευρώ, που ήταν τα επίσημα καθαρά κέρδη 160 επιχειρηματικών ομίλων.
- 7,7 δισ. ευρώ, για επιδοτήσεις επιχειρήσεων μέσω των προγραμμάτων του ΤΕΜΠΜΕ, του «Σχεδίου Στήριξης της Απασχόλησης» και του προγράμματος «επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα».
- 7,2 δισ. ευρώ, για άλλα οικονομικά κίνητρα προς επιχειρηματίες.
- 6,7 δισ. ευρώ, για στρατιωτικές δαπάνες και δαπάνες συντήρησης του κατασταλτικού μηχανισμού.
- 6 δισ. ευρώ, για τις περιβόητες «Συμπράξεις» του Δημοσίου με το ιδιωτικό κεφάλαιο.
- 3 δισ. ευρώ, που ήταν οι βεβαιωμένοι, αλλά απλήρωτοι φόροι (στοιχεία 2008).
- 2,8 δισ. ευρώ, στο όνομα της ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ποσά που κατά κύριο λόγο ξεκοκαλίστηκαν από μεγάλες επιχειρήσεις.
- 2,5 δισ. ευρώ, για συνδρομές στην ΕΕ.
- 2,2 δισ. ευρώ, για την πληρωμή των φανερών εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Ψιτ Γιωργάκη...εδώ είναι παρ'τα(τα λεφτά)।
Όπως έλεγα ,λοιπόν, καταλαβαίνω γιατί οι δημοσιογράφοι σε ψήνουν πως είναι θέμα κακοδιαχείρησηες, αλλά οι μπλόγκερς, κάτι τροκτικοί για παράδειγμα, γιατί σε ψήνουν ότι χρεωκόπησε το πολιτκό σύστημα και με μια μικροαλλαγούλα όλα θα φτιάξουν;
Άντε και σε ψήνουν...Εσύ από πότε αυτοχρήστηκες ροζμπιφ;
Από το ίδιο άρθρο του "Ρ" παραθέτω: Τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι όλες, και οι 27 χώρες της ΕΕ, χωρίς καμιά εξαίρεση, το 2009 εμφάνισαν ελλείμματα στους προϋπολογισμούς τους. Επιπλέον, και λόγω της οικονομικής κρίσης, τα ελλείμματα αυτά ακολουθούν μια ανοδική πορεία, από την οποία δεν ξεφεύγει καμιά χώρα. Και μπορεί το έλλειμμα της Ελλάδας να έφτασε πέρσι το 13,6% του ΑΕΠ, ωστόσο και άλλες χώρες έχουν υψηλά ελλείμματα όπως η Ιρλανδία (14,3%), η Μ. Βρετανία (11,5%), η Ισπανία (11,2%), η Πορτογαλία (9%) κ.ο.κ. Ακόμα και η Γερμανία, από χώρα με πλεονασματικούς προϋπολογισμούς στο παρελθόν, έφτασε να έχει επίσημο δημοσιονομικό έλλειμμα της τάξης των 79 δισ. ευρώ (3,3% του ΑΕΠ).
Για δες...Δεν είμαστε οι μόνοι। Μάλλον είναι καιρός να κόψουμε την μαλακία περί κακοδιαχείρησης και λαδώματος και αδιαφάνειας,εκτός κι αν συμφωνήσουμε ότι όλοι οι πολιτικοί απανταχού είναι διεφθαρμένοι και ανίκανοι.
Ο Έλληνας η κατσίκα και οι μισθοί της Βουλής
Το ξέρετε νομίζω το ανέκδοτο με τον Έλληνα και την κατσίκα...
Κατεβαίνει ο θεός στην γη και βλέπει έναν Έλληνα πολύ πολύ στεναχωρημένο,διότι ο απέναντι έχει κατσίκα, ενώ ο ίδιος αναγκάζεται να αγοράζει το γάλα του। Διάλογος μεταξύ Έλληνα και Θεού:
Θ: Θες να πλάσω για 'σένα μια κατσίκα
Ε: Όχι।
Θ: Θες να σε κάνω ιδιοκτήτη της ΦΑΓΕ;
Ε: Όχι।
Θ: Της Δέλτα;;
Ε: Όχι।
Θ: Ε, τότε τι θές;
Ε: Να σκοτώσεις την κατσίκα του διπλανού μου।
Αφιερωμένο σε όλους όσοι πέσαν πάνω στην Αριστερά επειδή υπερασπίζεται τους μισθούς των υπαλλήλων της Βουλής। Αν επιθυμείτε δίκαιη κατανομή των βαρών,στραφείτε στον Βγενόπουλο,στον Δασκαλόπουλο,στον Βαρδυνογιάννη ...
Μια ζωή αποπροσανατολισμένος αυτός ο λαός...
Κατεβαίνει ο θεός στην γη και βλέπει έναν Έλληνα πολύ πολύ στεναχωρημένο,διότι ο απέναντι έχει κατσίκα, ενώ ο ίδιος αναγκάζεται να αγοράζει το γάλα του। Διάλογος μεταξύ Έλληνα και Θεού:
Θ: Θες να πλάσω για 'σένα μια κατσίκα
Ε: Όχι।
Θ: Θες να σε κάνω ιδιοκτήτη της ΦΑΓΕ;
Ε: Όχι।
Θ: Της Δέλτα;;
Ε: Όχι।
Θ: Ε, τότε τι θές;
Ε: Να σκοτώσεις την κατσίκα του διπλανού μου।
Αφιερωμένο σε όλους όσοι πέσαν πάνω στην Αριστερά επειδή υπερασπίζεται τους μισθούς των υπαλλήλων της Βουλής। Αν επιθυμείτε δίκαιη κατανομή των βαρών,στραφείτε στον Βγενόπουλο,στον Δασκαλόπουλο,στον Βαρδυνογιάννη ...
Μια ζωή αποπροσανατολισμένος αυτός ο λαός...
Να σας πω πως λειτουργεί η Δημοκρατία να συγκινηθείτε
Για να δούμε πως λειτουργεί η Δημοκρατία στην Ελλάδα. Το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωσε το 43,92% των ψήφων,πράγμα που σημαίνει ότι το 56,08% της χώρα δεν θέλει τον Γιώργο Παπανδρέου για πρωθυπουργό.
Έχουμε αντιπροσωπευτική δημοκρατία,σωστά;Σωστά...
Άρα στο κονοβούλιο ο λαός στέλνει αντιπροσώπους του. Μ'άλλα λόγια,βάσει κοινής λογικής,αν από τους 100 οι 43,92 επέλεξαν ΠΑΣΟΚ στους 300 πόσοι θα είναι ΠΑΣΟΚ; Κι έρχεται εδώ η μεγαλειώδης και αδιαμφισβήτιτη κοινοβουλευτική δημοκρατία και απαντά 160... Μάλιστα....For the record ,το 43,92% του 300 είναι το 131,76.
Εχθές κατέθεσε πρόταση νόμου του Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας για την καθιέρωση της απλής αναλογικής.
Το σχετικό άρθρο από τον Ριζοσπάστη
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/page.do?publDate=12/5/2010&id=12124&pageNo=6&direction=-1
Έχουμε αντιπροσωπευτική δημοκρατία,σωστά;Σωστά...
Άρα στο κονοβούλιο ο λαός στέλνει αντιπροσώπους του. Μ'άλλα λόγια,βάσει κοινής λογικής,αν από τους 100 οι 43,92 επέλεξαν ΠΑΣΟΚ στους 300 πόσοι θα είναι ΠΑΣΟΚ; Κι έρχεται εδώ η μεγαλειώδης και αδιαμφισβήτιτη κοινοβουλευτική δημοκρατία και απαντά 160... Μάλιστα....For the record ,το 43,92% του 300 είναι το 131,76.
Εχθές κατέθεσε πρόταση νόμου του Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας για την καθιέρωση της απλής αναλογικής.
Το σχετικό άρθρο από τον Ριζοσπάστη
http://www2.rizospastis.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)