Τον Ιούνιο του 1972, μια γυναίκα εμφανίστηκε στο νοσοκομείο Cedar Senai φορώντας μόνο ένα λευκό, καλυμμένο με αίμα φόρεμα. Τώρα αυτό, από μόνο του, δεν θα θα πρεπε να αποτελεί έκπληξη, καθώς οι άνθρωποι που παθαίνουν κάποιο ατύχημα εκεί κοντά
πηγαίνουν στο πλησιέστερο νοσοκομείο για ιατρική φροντίδα. Υπήρχαν δύο πράγματα που προκάλεσαν τους ανθρώπους που την είδαν να κάνουν εμετό και να φύγουν τρομαγμένοι
Το πρώτο είναι ότι δεν ήταν ακριβώς άνθρωπος. έμοιαζε με κάτι σαν κούκλα, αλλά είχε την επιδεξιότητα και τη ρευστότητα ενός κανονικού ανθρώπου. Το πρόσωπό της, ήταν άψογο όπως ενός μανεκέν, δεν είχε φρύδια και φορούσε make up.
Το δεύτερο ήταν ότι στα σαγόνια της έσφιγγε ένα γατάκι ,τόσο σφιχτά,που
δεν φαίνονταν δόντια. Το αίμα του γατιού ακόμη πεταγόταν .Κάποια στιγμή το έβγαλε τότε από το στόμα της,το πέταξε στην άκρη και κατέρρευσε.
Με το που πάτησε το πόδι τις μέσα στο νοσοκομείο μεταφέρθηκε σε ένα δωμάτιο και καθαρίστηκε προτού προετοιμαστεί για την καταστολή.Ήταν εντελώς ήρεμη, ανέκφραστη και ακίνητη.
Οι γιατροί σκέφτηκαν ως καλύτερη λύση το να την κρατήσουν μέχρι να φτάσουν οι αρχές, σκέψη στην οποία δεν αντέδρασε.
Οι γιατροί δεν κατάφεραν να πάρουν οποιοδήποτε είδος απάντησης απ'αυτήν και τα περισσότερα μέλη του προσωπικού δεν μπορούσαν να την κοιτάζουν κατευθείαν στα μάτια για περισσότερο από μερικά δευτερόλεπτα.
Την στiγμή που τα μέλη του προσωπικού προσπάθησαν να την βάλουν σε καταστολή άρχισε να παλεύει ,και μάλιστα με πολλή δύναμη. Δύο από τα μέλη του προσωπικού χρειάστηκε να την συγκρατήσουν, ενώ σηκωνόταν απ'το κρεβάτι έχοντας πάντα την ίδια κενή έκφραση.
Γύρισε τα κενά από κάθε συναίσθημα και ανέκφραστα μάτια της προς τον γιατρό και έκανε κάτι περίεργο: χαμογέλασε.Εκείνη τη στιγμή μια άλλη γιατρός που βρισκόταν στο δωμάτιο άρχισε να ουρλιάζει και λιποθύμησε από το σοκ.Στο στόμα της "γυναίκας" δεν υπήρχαν ανθρώπινα δόντια, αλλά μεγάλες, αιχμηρές ακίδες,τόσο μεγάλες που το στόμα της δεν μπορούσε να κλείσει χωρίς να προκληθεί τραυματισμός.
Ο γιατρός την κοίταξε έντονα και την ρώτησε "τι στο διαολο είσαι εσύ;"
Η "γυναίκα" η οποία ακόμη χαμογελούσε έγειρε το κεφάλι της και παρατηρούσε τον γιατρό .
Υπήρξε μια μεγάλη παύση . Η ασφάλεια είχε ειδοποιηθεί και μπορούσε κανείς να την ακούσει να έρχεται.
Όταν άκουσε τους άντρες της ασφάλειας να έρχονται όρμησε προς το μέρος του γιατρού και τον δάγκωσε στο λαιμό, ξεσκιζοντας τις σφαγίτιδες φλέβες του. Στη συνέχεια τον άφησε να πέσει στο πάτωμα , όπου ο άτυχος άντρας πνιγόταν στον ίδιο του το αίμα.
Στάθηκε απο πάνω του,έγειρε προς το μέρος του και πλησιάζοντας επικίνδυνα κοντά στο πρόσωπό του του είπε: " I am God".
Στην συνέχεια η γυναίκα βγήκε έξω από το δωμάτιο για να "χαιρετήσει" τους άντρες της ασφάλειας ,από τους οποίους...τράφηκε.
Η γυναίκα γιατρός που επέζησε απο το περιστατικό το ονόμασε "Η ανέκφραστη"- "The expressionless"
Κανένας δεν την ξαναείδε ποτέ...
Σε ελεύθερη μετάφραση από εδώ
"Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων Εμείς καθόμασταν τα βράδια Και ζωγραφίζαμε σκηνές απ' την αυριανή ευτυχία του κόσμου. Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας." - Λειβαδιτης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου