Ο νόμος ο εργάτης ο κεφαλαιοκράτης και η Σοσιαλιστική Διεθνής

Αντιφάσεις και γλωσσική σύγχυση. Αυτοί είναι οι δυο κύριοι άξονες της επιχειρηματολογίας των απολογητών του συστήματος.

Αντίφαση νούμερο 1

Αρέσκονται να μιλάν για νομιμότητα. Κι ακόμη περισσότερο να την ταυτίζουν με την ηθική. Κι όμως, η μόνη νομιμότητα που μπορούν να επικαλεστούν είναι η αστική.
Μα θα πει κάποιος, η αστική νομιμότητα είναι προϊόν πλειοψηφίας.
Αν νόμος δεν είναι το δίκιο του εργάτη- ή έστω του εργαζόμενου- τότε ποιου το δίκιο είναι νόμος; Επιτέλους, τι είναι η πλειοψηφία των Ελλήνων αν δεν είναι εργάτες ή εργαζόμενοι;

Αντίφαση νούμερο 2

Αγαπητοί κονδυλοφόροι της -φερόμενης ως πανάκειας και ηθικής -αστικής δημοκρατίας, αγαπητοί αγανακτισμένοι με τις πρακτικές του ΠΑΜΕ πολίτες, απευθύνομαι σ’εσάς. Απ’την μια καταδικάζετε σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό ως αναξιόπιστο και ανάξιο ,αφού η εκλογή του ήταν προϊόν ρουσφετιών, όπως λέτε,
κι από την άλλη οι νόμοι που θέσπισε το ίδιο αναξιόπιστο και ανάξιο πολιτικό προσωπικό είναι αδιαμφισβήτητοι και πέρα για πέρα σεβαστοί κι όποιος τολμά να τους αμφισβητήσει είναι εχθρός της Δημοκρατίας. Now it makes sense. Προσέξτε,γιατί σε λίγο δεν θα υπάρχει κανένας για σας να φωνάξει.

Γλωσσική σύγχυση νούμερο 1
Αλήθεια,όλοι ...όσοι ψηφίζουν ΠαΣοΚ στηρίζουν ναι ή όχι το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα; Έχουμε ή δεν έχουμε για πρωθυπουργό τον πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς; Είστε τόσο ασυνεπείς και υποκριτές όσο δείχνετε αγαπητοί πασοκτζίδες ή είστε απλώς ανόητοι;

Μα αλήθεια, περίμενε κανείς ότι βγαίνοντας το ΠαΣοΚ θα προχωρούσε σε κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής; Φυσικά όχι. Απλώς κάποια στιγμή πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τις έννοιες και να απαιτήσουμε από τους καπηλευτές είτε της λέξης «Πατρίδα» είτε του Σοσιαλισμού είτε της Δημοκρατίας να λογοδοτήσουν κατ’ αρχάς απέναντι στον Μπαμπινιώτη.

Γλωσσική και μαθηματική ταυτόχρονα σύγχυση νούμερο 2

Είσαι στο Αιγάλεω. Μπαίνεις στο Μετρό, παίρνεις την μπλε γραμμή και κατεβαίνεις στη στάση Σύνταγμα. Εκεί βρίσκεται ένα κτίριο που ονομάζεται Βουλή των Ελλήνων. Ανοίγεις την Μπαμπινιώτη στο λήμμα «βουλή» και διαβάζεις: «Οριστική και τελεσίδικη κρίση. Ό, τι προβάλλεται ως εξαγόμενο της βούλησης και της επιθυμίας» . Δηλαδή, αγαπητοί φρουροί της Δημοκρατίας, τα όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες είναι απόρροια της βούλησης των Ελλήνων...

Ακόμη, στο κοινοβούλιο, μια και έχουμε αντιπροσωπευτική δημοκρατία βρίσκονται οι αντιπρόσωποι της βούλησης των Ελλήνων. Έλα όμως, που το 43% ψήφισε ΠαΣοΚ, αλλά το 53% των βουλευτών είναι ΠαΣοΚοι.


Σχόλιο

Η οργή που υπάρχει πρέπει να διοχετευτεί στους πραγματικά υπεύθυνους. Οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί μας προσφέρουν άρτον και θεάματα στην σύγχρονη εκδοχή τους. Η φοροδιαφυγή του γιατρού στο Κολωνάκι ή τα 5.5 εκ του Βοσκόπουλου δεν είναι τίποτα μπροστά στην νομιμοποιημένη φοροδιαφυγή των βιομηχάνων και των Τραπεζιτών (ενδεικτικά αναφέρω: ο μισθωτός φορολογείται με συντελεστές 18%, 24%, 26%, 32%, όταν την ίδια ώρα ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής για τη «Γιουρομπάνκ» είναι 14%, για την «Πειραιώς» είναι 19,4%, για την «Αλφα» είναι 20% και για την «Εθνική» είναι 23%).

Μα θα μου πείτε, πως θα προσελκύσουμε επιχειρηματίες αν έχουμε μεγάλο φορολογικό συντελεστή στο κεφάλαιο;

Και θα σας απαντήσω πως είναι τουλάχιστον ανήθικο, απάνθρωπο και αντιδημοκρατικό η ανάπτυξη και η οικονομία μιας χώρας να βασίζεται στην επιλογή του εκάστοτε επιχειρηματία να επενδύσει.

Είναι αντιδημοκρατικό ολόκληροι λαοί να κρατούνται όμηροι των επιλογών μιας χούφτας καπιταλιστών.

Είναι απάνθρωπο να μας στερούν το δικαίωμα να απολαμβάνουμε την μια και μοναδική ζωή που έχουμε.

Είναι ανήθικο να ισχυρίζονται πως όλα τα παραπάνω είναι μονόδρομος και να απαιτούν νέες θυσίες.

Το σύνθημα «κλέφτες κλέφτες» όσο απευθύνεται μονάχα στους βουλευτές και όχι σε αστούς ή το σύνθημα «να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή» δεν έχει τίποτα να ζηλέψει σε αποπροσανατολισμό και ανοησία από το «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι».

Μήπως τελικά νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη;