Σημεία των καιρών

Σημείο των καιρών δεν είναι τα καμένα νεοκλασσικά στο κέντρο της Αθήνας, οι σπασμένες ταμπέλες , τα σπασμένα κεφάλια των διαδηλωτών
Σημείο των καιρών δεν είναι ο νεκρός εργάτης τον Οκτώβρη του 2011
Σημείο των καιρών δεν είναι που ήδη τον ξεχάσαμε
Σημείο των καιρών δεν είναι το όπλο του αυτόχειρα στο Σύνταγμα, ούτε οι αυτοκτονίες που’ ρθαν και θα’ ρθουν κι ας τις μετράμε πια σε χιλιάδες
Σημείο των καιρών δεν είναι η βία των νεοναζί στα πάνελ , εν είδει προεκλογικού σποτ, ούτε ο μετανάστης που ξύνεται ν’ ασπρίσει η σάρκα του για να πάει με ασφάλεια στο περίπτερο να πάρει τσιγάρα
Σημείο των καιρών δεν είναι τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολιά, ο φοιτητής που πάει για δουλειά γιατί η μάνα του δεν έχει να τον στείλει να σπουδάσει στην επαρχία
Σημείο των καιρών δεν είναι που θα’μαστε θλιβερές σελίδες στα βιβλία της Ιστορίας ,που κάποτε θα μιλάνε για μας με λύπηση, που θα’ μαστε η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα απ’ τους παππούδες μας

Σημείο των καιρών δεν είναι πως πρέπει να παλέψουμε για το ψωμί

Σημείο των καιρών είναι που είκοσι χρονώ παιδί διαλέγει να παλέψει για το ψίχουλο.